De pluimoorkatmaki (Allocebus trichotis) is een nachtactief zoogdier uit de familie van de Dwergmaki's (Cheirogaleidae). Het is de enige vertegenwoordiger van het geslacht Allocebus en onderscheidt zich van dwergmaki's en katmaki's door zijn grootte en zijn behaarde oren. Lange tijd dacht men dat het dier was uitgestorven in Madagaskar.
Een volwassen pluimoorkatmaki heeft een totale lengte van 265 tot 355 millimeter. Dit is een kop-romplengte van 125 tot 160 millimeter en een staartlengte van 140 tot 195 millimeter. Hij heeft een gewicht tussen de 65 en 90 gram.
De kop en de bovenste delen van de vacht zijn donkergrijs met een rossige gloed. De lange staart is donkerder grijsbruin en eindigt in een pluim. De onderzijde varieert tussen lichtgrijs en bijna wit. Rond de ogen heeft de pluimoorkatmaki donkere ringen. Soms loopt een lichte streep over de neusbrug. De kleine oren zijn fors behaard en zitten deels verborgen in de vacht.
In het wild is de beweeglijke pluimoorkatmaki moeilijk te onderscheiden van de kleinere dwergmaki's en grotere katmaki's. De grootste uiterlijke verschillen zijn zijn grootte en zijn behaarde oren.
De soort is endemisch in Madagaskar en komt voor in het oosten van het eiland. Hier leeft hij in de laaglanden en in regenwouden tot een hoogte van 1600 meter boven zeeniveau. De pluimoorkatmaki is hier onder andere aangetroffen in de nationale parken Andasibe Mantadia, Mananara Nord, Marojejy, Masoala, Zahamena en in de reservaten Anjanaharibe-Sud en Marotandrano.
De pluimoorkatmaki is een nachtdier en is actief van zonsondergang tot zonsopgang. Hij foerageert solitair of paarsgewijs en verplaatst zich daarbij voornamelijk horizontaal. Wanneer hij gealarmeerd wordt richt hij zich op op zijn achterpoten. Overdag slaapt de pluimoorkatmaki in groepen van twee tot zes individuen in boomholtes, voornamelijk in relatief grote bomen.
De pluimoorkatmaki voedt zich onder andere met jonge bladeren en kleine vruchten. Aangezien het een actief dier is met een relatief snel reactievermogen, is het aannemelijk dat hij op insecten jaagt en misschien wel in hun vlucht vangt. De vorm van de tanden en nagels doen vermoeden dat hij hars eet. Het dier heeft een zeer lange tong, die hij waarschijnlijk gebruikt om zich met nectar van bloemen te voeden.
Pluimoorkatmaki's worden in januari en februari geboren. In de warme periode tussen mei en oktober is de pluimoorkatmaki het actiefst en slaat vet op over heel zijn lichaam. In mei en juni is hij op zijn zwaarst en kan zo in de komende droge periode op vetreserves leven.
De populatiegrootte van de pluimoorkatmaki is moeilijk te bepalen, daar hij makkelijk verward wordt met muismaki's. In de periode van 1999 tot 2014 is het aantal pluimoorkatmaki's vermoedelijk gedaald met meer dan 30%. Zijn leefgebied wordt bedreigd door zwerflandbouw (slash-and-burn) en illegale houtkap en gaat zowel in kwaliteit als in omvang sterk achteruit. De soort is derhalve als 'kwetsbaar' opgenomen op de Rode Lijst van de IUCN.
