Voedsterhaai
De verpleegsterhaai of voedsterhaai (Ginglymostoma cirratum) is een haai van ongeveer 3 meter lang (maximaal worden ze 4,3 meter). Ze kunnen tot ruim 150 kilogram wegen. Het is de enige nog levende soort die tot het geslacht Ginglymostoma behoort.
De verpleegsterhaai is een haaiensoort die voornamelijk op de bodem van kustregio’s leeft in tropische en subtropische wateren, alsook op het continentaal plat. Hij wordt zeer vaak aangetroffen op een diepte van één meter of minder, maar kan voorkomen tot op een diepte van 75 meter. Zijn voornaamste habitats zijn riffen, mangroves en zandvlakten. Hij leeft in het westen van de Atlantische Oceaan, van Rhode Island tot het zuiden van Brazilië, en in het oosten van de Atlantische Oceaan, van Kameroen tot Gabon (en mogelijk verder noord- en zuidwaarts). Daarnaast leeft hij ook nog in het oosten van de Grote Oceaan, van Baja California tot Peru, en rond de eilanden van het Caribisch gebied.
Verpleegsterhaaien zijn nachtdieren. Het grootste deel van de dag zijn ze inactief en rusten zij in groepen van maximaal 40 dieren. Ze liggen dan voornamelijk in richels of spleten van grotere riffen. Ze lijken ook individueel een voorkeur te hebben voor bepaalde rustlocaties, waar ze dagelijks naar terugkeren, na de nachtelijke jacht. ’s Nachts leven de haaien grotendeels solitair. Ze besteden dan het grootste deel van hun tijd met het zoeken naar voedsel in het bodemsediment. Hun dieet bestaat voornamelijk uit schaaldieren, weekdieren, manteldieren, zeeslangen en vissen (met name pijlstaartroggen blijken een geliefde prooi te zijn van de verpleegsterhaai).
De haaien jagen eveneens op slapende vissen, die overdag te snel voor hen zouden zijn. Ondanks hun betrekkelijk kleine mond (die de grootte van prooidieren kan beperken), hebben ze een relatief grote keelholte. De haaien kunnen hierdoor hun prooi in zijn geheel naar binnen zuigen. Verpleegsterhaaien grazen ook graag algen van rotsen en soms eten ze zelfs koralen.
Er zijn ook waarnemingen gedaan van verpleegsterhaaien die schaaldieren vangen in een hinderlaag, door te doen alsof zij rusten op de bodem.
De dieren zijn in staat om tijdens de rust te ademen door water met de mond naar binnen te nemen en het via de kieuwen weer weg te pompen. In de kieuwen zitten vele kleine bloedvaatjes die dan zuurstof uit het water opnemen en dit met de bloedstroom doorgeven aan alle organen en stelsels.
De paartijd van verpleegsterhaaien loopt van eind juni tot eind juli. De dieren zijn ovovivipaar, wat betekent dat de eieren zich ontwikkelen en uitkomen in het lichaam van het moederdier. De dracht duurt ongeveer zes maanden en vervolgens worden 21 tot 29 jongen geboren. Verpleegsterhaaien kunnen maximaal één keer om de twee jaar paren, aangezien de eierstokken van het vrouwtje steeds 18 maanden nodig hebben om nieuwe eieren te produceren. Bij verpleegsterhaaien is eveneens meermaals kannibalisme waargenomen, waarbij ouderdieren (of andere volwassen dieren) jongen of kleinere verpleegsterhaaien opeten. De jongen zijn bij de geboorte soms al 30 cm groot, maar dit kan ook al eens kleiner zijn (10 cm). Ze bezitten dan een gevlekt kleurenpatroon op de huid, dat vervaagt en vergrijst met het ouder worden.
