De grijsbuikkitta (Urocissa whiteheadi) is een zangvogel uit de familie Corvidae (kraaien). Het is een bedreigde, vogelsoort in China en Indochina. De vogel werd in 1899 door William Robert Ogilvie-Grant geldig beschreven.
De vogel is 43 tot 44 cm lang. Het is een gedrongen soort ekster met een relatief lange, trapvormige staart. Deze ekster is dof donkergrijsbruin van boven en heeft donkere vleugels met twee witte vleugelstrepen en een brede witte rand. De staart is donkergrijs tot zwart met witte randen. De borst is donkergrijs en het verenkleed wordt daar naar de buik toe geleidelijk lichter grijs. Deze ekster heeft een forse gele snavel en zwarte poten.
Deze soort telt twee ondersoorten:
De vogel komt voor in natuurlijk bos.
De grootte van de populatie werd in 2016 door BirdLife International geschat op 1000 tot 2500 individuen en de populatie-aantallen nemen af door habitatverlies. Het leefgebied wordt aangetast door ontbossing, waarbij natuurlijk bos wordt omgezet in gebied voor agrarisch gebruik en menselijke bewoning. Daarnaast is de jacht op grote zangvogels nog heel gebruikelijk in het gebied. Om deze redenen staat deze soort als bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.
