Wełnoopos nagoogonowy, opos wełnisty (Caluromys philander) – gatunek ssaka z podrodziny wełnooposów (Caluromyinae) w rodzinie dydelfowatych (Didelphidae) występujący w lasach deszczowych Ameryki Południowej. Być może populacja z północnej Wenezueli (w tym wyspy Margarita i Trynidad) stanowi odrębny gatunek.
No
NocneNocny tryb życia – pojęcie określające zachowanie zwierząt, które śpią w ciągu dnia, zaś okresem ich największej aktywności jest noc. P...
Ws
WszystkożerneWszystkożerność – sposób odżywiania się polegający na braku specjalizacji pokarmowej i – w konsekwencji – odżywianiu się różnorodnym pok...
Na
NadrzewneZo
ZoochoriaZa
ZapylaczeLą
LądoweŻyworodność, żyworództwo, wiwiparia – rodzaj reprodukcji polegający na tym, że komórki jajowe zapładniane są w obrębie dróg rodnych sami...
Zw
Zwierzęta z hierarchią dominacjiHierarchia społeczna, hierarchia dominacyjna – społeczna przewaga pojedynczych osobników nad innymi, oparta na dominacji socjalna struktura grupy ...
Sa
SamotneNi
Nie migrująceB
zacznij od...Długość ciała wynosi 16–27,9 cm, ogona 25–40,5 cm; masa ciała 140–390 g. Ten średniej wielkości opos posiada grube i miękkie futro, na grzbiecie rudobrązowe, po bokach szare, na brzuchu żółtopomarańczowe lub szare. Na szarej głowie występują trzy ciemnobrązowe pasy. Chwytny ogon jest pokryty sierścią do ok. 1/3 długości.
Wełnoopos nagoogonowy występuje w zależności od podgatunku:
Żyją na drzewach, niemal nigdy nie schodzą na ziemię. Prowadzą nocny tryb życia. Żywią się owocami, kwiatami, nektarem, owadami. Nie są terytorialne, choć zazwyczaj żyją na określonym obszarze wielkości 1,3–8,9 hektara (wielkość zależy od płci i wieku zwierzęcia – największe terytoria mają dorosłe samice).
Cykl rozrodczy wełnooposa nie jest zbyt dobrze poznany. Ciąża trwa 24 dni, jeden miot liczy 1–7 młodych. Samica karmi małe mlekiem nieco ponad trzy miesiące, a po ok. pięciu miesiącach zwierzęta są w pełni samodzielne. Oposy zaczynają się rozmnażać w wieku 9 miesięcy. Średni czas życia na wolności to 3,4 lata, w niewoli dożywają 5 lat.
Na wełnooposy poluje kilka drapieżników – węże, koty, takie jak ocelot nadrzewny, a także drapieżne ptaki, np. harpia gujańska i sowy. Ze strony człowieka głównym zagrożeniem jest niszczenie lasów deszczowym. Niektóre osobniki zamieszkują bananowe plantacje i zjadają owoce, przez co są traktowane jako szkodniki. Ogólna kondycja gatunku jest dobra. Zwierzęta są niewielkie, łatwo przystosowują się do nowych warunków życia i nie są bezpośrednio zagrożone wyginięciem. W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii LC (najmniejszej troski).
