Drozdoń australijski (Zoothera lunulata) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny drozdowatych (Turdidae), zamieszkujący południowo-wschodnią i północno-wschodnią część Australii oraz Tasmanię. Nie jest zagrożony.
Entomofag, owadożerca – zwierzę lub rzadziej roślina odżywiające się owadami – zarówno larwami, poczwarkami, jak i dorosłymi owadami. Entomo...
Lą
LądoweJajorodność – najbardziej rozpowszechniona forma rozrodu płciowego zwierząt, polegająca na rozwoju zarodkowym w jaju wydalonym z organizmu matk...
Ni
Nie migrująceB
zacznij od...Długość ciała od 27 do 29 cm, masa ciała 90–120 g. Upierzenie w kolorze oliwkowym z białą otoczką wokół oczu i czarnymi pręgami na grzbiecie, tyle i głowie. Podbrzusze nieco jaśniejsze z ciemniejszymi prążkami.
Drozdoń australijski zamieszkuje głównie tereny krzewiaste, suche i wilgotne lasy twardolistne oraz lasy deszczowe strefy subtropikalnej i umiarkowanej. Zwykle spotykany w przedziale wysokości 700–1000 m n.p.m. Na ogół osiadły, w wyjątkowo suchych latach może koczować w poszukiwaniu bardziej dogodnych siedlisk.
Wyprowadza dwa lęgi w roku. Sezon lęgowy trwa od końca czerwca do lutego. Gniazdo jest często umieszczane w rozwidleniu pnia drzewa lub gałęzi, w szczelinie w drzewie lub w zagłębieniu na szczycie ściętego bądź złamanego pnia. Może być umieszczone nisko, jak i wysoko – do około 15 m nad ziemią. Jest to duża konstrukcja w kształcie misy, wykonana z kawałków kory, gałązek, łodyg, traw i liści, wyścielona w środku mchem, drobną trawą i korzonkami. Samica składa 2–3 blade jaja, zielone lub niebieskawozielone, z drobnym plamkowaniem. Inkubacja trwa około dwóch tygodni. Młode są w pełni opierzone po 14 dniach od wyklucia. Oba ptaki z pary dzielą się obowiązkami rodzicielskimi.
Ptak ten żywi się owadami, dżdżownicami i mięczakami, ale zjada też owoce.
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje drozdonia australijskiego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Ptak opisywany jest jako pospolity; w 2005 roku liczebność populacji lęgowej szacowano na około 12 tysięcy osobników. Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy ze względu na niszczenie i degradację jego siedlisk.
