Suwak palestyński (Meriones sacramenti) – gatunek ssaka z podrodziny myszoskoczków (Gerbillinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae), występujący na Bliskim Wschodzie.
Lą
LądoweŻyworodność, żyworództwo, wiwiparia – rodzaj reprodukcji polegający na tym, że komórki jajowe zapładniane są w obrębie dróg rodnych sami...
Nora – podziemna kryjówka zwierzęca, jama mająca zaspokoić elementarną potrzebę schronienia, będącą biologicznie ukształtowanym warunkiem ...
Terytorium – obszar zajmowany wyłącznie przez jedno zwierzę lub grupę zwierząt. Własne terytorium zwiększa szanse przeżycia osobnika, gdyż z...
Torpor – stan kontrolowanego obniżenia temperatury ciała przez zwierzęta stałocieplne. Wraz z obniżeniem temperatury ciała spowalniana jest prac...
Sen zimowy – fizjologiczny stan odrętwienia organizmu objawiający się okresowym spowolnieniem procesów życiowych u niektórych zwierząt stało...
B
zacznij od...Długość ciała (bez ogona) 130–170 mm, długość ogona 120–180 mm, długość ucha 17–22 mm, długość tylnej stopy 30–41 mm; masa ciała 125–275 g. Jest to niewielki gryzoń. Ciało gryzonia jest barwy cynamonowobrązowej, ogon jest czarny. Boki ciała i głowy są jaśniejsze niż grzbiet, spód jest biały, bladożółty, kremowy lub bladoszary. Futro jest dość długie, miękkie i gęste, włosy na ogonie są krótkie u jego nasady, wydłużają się ku końcowi, tworząc tam czarną szczotkę. Stopy są blade, wyposażone w długie pazury.
Suwak palestyński występuje w północno-wschodni Egipcie (przybrzeżny region Synaju), w południowym Izraelu (pustynia Negew) i w Palestynie. Ma ograniczony zasięg występowania, żyje na pustyni Negew i wybrzeżu Morza Śródziemnego.
Suwak palestyński zamieszkuje rzadko porośnięte wydmy nadmorskie, występuje także na pustyni piaszczystej i gliniastej, terenach zakrzewionych, suchych stepach, polach uprawnych i terenach trawiastych, na nizinach i w dolinach górskich.
Gryzonie te prowadzą naziemny tryb życia, kopią nory w miękkim podłożu. Żyją w grupach rodzinnych. Odżywiają się zielonymi częściami roślin, korzeniami, bulwami, nasionami, owocami i owadami; jedzą więcej liści, niż inne suwaki.
Populacja suwaka palestyńskiego ma małą gęstość, jego liczebność maleje. We wschodniej części zasięgu występowania zagraża mu postępująca urbanizacja. W latach 1990–2005 stracił 10–15% sprzyjających siedlisk, ze względu na przekształcenie ich w tereny rolnicze. Niektóre części jego zasięgu są objęte ochroną. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody uznaje suwaka palestyńskiego za gatunek narażony na wyginięcie.
