Hadronyche
1 gatunek
Hadronyche – rodzaj pająków z rodziny Hexathelidae. Został nazwany w 1873 roku przez Ludwiga Kocha; gatunkiem typowym jest Hadronyche cerberea. W przeciwieństwie do innych rodzajów z grupy Atracinae – Atrax i Illawarra – Hadronyche jest rodzajem obszernym i zróżnicowanym. Obecnie należy do niego 31 ważnych gatunków (oraz dwa będące nomina dubia), z których 12 zaliczano dawniej do Atrax. Występują one we wschodniej Australii: od północno-wschodniego Queenslandu do Tasmanii i Australii Południowej. Robert J. Raven (1980) sugerował, że Hadronyche może być młodszym synonimem rodzaju Atrax, jednak później zaakceptowano ich odrębność. Gray (2010) wstępnie wyróżnił cztery grupy gatunkowe wewnątrz Hadronyche: lamingtonensis, adelaidensis, infensa i cerberea, przy czym uważał, że prawdopodobnie tylko dwie pierwsze są monofiletyczne.
Pająki Hadronyche żyją wewnątrz kłód, zwłaszcza w wilgotnych i w zaawansowanym stopniu rozkładu. Podobnie jak atraks, Hadronyche są bardzo jadowite – zdarzają się przypadki ciężkich zatruć, a dawniej także śmierci. Istnieje jednak skuteczna antytoksyna.
Hadronyche – rodzaj pająków z rodziny Hexathelidae. Został nazwany w 1873 roku przez Ludwiga Kocha; gatunkiem typowym jest Hadronyche cerberea. W przeciwieństwie do innych rodzajów z grupy Atracinae – Atrax i Illawarra – Hadronyche jest rodzajem obszernym i zróżnicowanym. Obecnie należy do niego 31 ważnych gatunków (oraz dwa będące nomina dubia), z których 12 zaliczano dawniej do Atrax. Występują one we wschodniej Australii: od północno-wschodniego Queenslandu do Tasmanii i Australii Południowej. Robert J. Raven (1980) sugerował, że Hadronyche może być młodszym synonimem rodzaju Atrax, jednak później zaakceptowano ich odrębność. Gray (2010) wstępnie wyróżnił cztery grupy gatunkowe wewnątrz Hadronyche: lamingtonensis, adelaidensis, infensa i cerberea, przy czym uważał, że prawdopodobnie tylko dwie pierwsze są monofiletyczne.
Pająki Hadronyche żyją wewnątrz kłód, zwłaszcza w wilgotnych i w zaawansowanym stopniu rozkładu. Podobnie jak atraks, Hadronyche są bardzo jadowite – zdarzają się przypadki ciężkich zatruć, a dawniej także śmierci. Istnieje jednak skuteczna antytoksyna.
