Pawian płaszczowy (Papio hamadryas) – gatunek ssaka naczelnego z podrodziny koczkodanów (Cercopithecinae) w obrębie rodziny koczkodanowatych (Cercopithecidae).
W wydaniach Encyklopedii PWN opisywany był jako zwierzę laboratoryjne.
Długość ciała (bez ogona) samic 50–65 cm, samców 70–95 cm, długość ogona samic 37–41 cm, samców 42–60 cm; masa ciała samic 10–15 kg, samców 16,4–21,3 kg (do 30 kg w niewoli). Pawiany płaszczowe w odróżnieniu od innych pawianów mają pyski jaskrawo różowe. Samce są dwukrotnie większe od samic. Dymorfizm płciowy jest widoczny również w ubarwieniu. Samce mają futro srebrzysto-białe, a samice brązowe.
Występuje na sawannach, terenach trawiastych, półpustynnych i skalistych. Żyje w stadach, aktywny w dzień. Żywi się głównie roślinami, uzupełniając dietę owadami, jaszczurkami, czasem małymi ssakami i młodymi ssaków kopytnych. Prowadzi naziemny tryb życia.
Żyją w wielkich, złożonych wspólnotach liczących nawet do dwóch tysięcy osobników. Podstawową jednostkę rozrodu stanowi harem, na czele którego stoi jeden samiec sprawujący władzę absolutną nad kilkoma samicami wraz z potomstwem. Kilka haremów, na czele których stoją spokrewnione ze sobą samce, towarzyszy sobie często podczas żerowania, tworząc klan; parę klanów skupia się w gromady, a te z kolei składają się na stado. Pozostałe, podporządkowane samce tworzą osobne grupy albo wegetują na obrzeżach haremu, czekając na sposobność jego przejęcia. Młode samice opuszczają stado rodzinne i poszukują innego haremu.
U samicy ciąża trwa 154-185 dni, po tym okresie rodzi się jedno młode.