Skakuszka północna (Notomys aquilo) – gatunek ssaka z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae), występujący wyłącznie w północnej części Australii.
Nocny tryb życia – pojęcie określające zachowanie zwierząt, które śpią w ciągu dnia, zaś okresem ich największej aktywności jest noc. P...
Lą
LądoweSt
StadneŻyworodność, żyworództwo, wiwiparia – rodzaj reprodukcji polegający na tym, że komórki jajowe zapładniane są w obrębie dróg rodnych sami...
Nora – podziemna kryjówka zwierzęca, jama mająca zaspokoić elementarną potrzebę schronienia, będącą biologicznie ukształtowanym warunkiem ...
Sp
SpołeczneNi
Nie migrująceN
zacznij od...Długość ciała (bez ogona) 85–115 mm, długość ogona 150–173 mm, długość ucha 15–21 mm, długość tylnej stopy 33–40 mm; masa ciała 28–44 g. Jest to niewielki gryzoń. Wierzch ciała jest blady, piaskowy, spód jest biały. Podobnie jak inne skakuszki ma duże oczy i uszy, a na podgardlu gruczoł, którego wydzieliną zwierzątko oznacza terytorium. Długie i wąskie tylne nogi stanowią przystosowanie do poruszania się skokami. Długi ogon jest zakończony kitką włosów.
Skakuszka północna jest australijskim endemitem. Występowała w północnym Queenslandzie i w północnej części Terytorium Północnego, na Ziemi Arnhema i wyspie Groote Eylandt. Od lat 90. XX wieku nie stwierdzono jej występowania na kontynencie i jej współczesny zasięg prawdopodobnie ogranicza się do Groote Eylandt.
Gryzoń ten występuje w różnorodnej roślinności porastającej gleby piaszczyste, jest pospolity na wydmach i piaskach porośniętych przez przybrzeżne wrzosowiska, zarośla i tussock.
Skakuszka północna prowadzi skryty, naziemny, nocny tryb życia. Kopie długie i rozległe nory, które w przypadku samic mają do 5 m długości. Nory mają wiele ukrytych wyjść, umożliwiających ucieczkę i mylących drapieżniki. Skakuszka porusza się skokami jak miniaturowy kangur i zostawia charakterystyczne tropy, świadczące o występowaniu tych gryzoni. Jest trudna do schwytania. Niewiele wiadomo o jej zwyczajach; w kolonii w niewoli po około siedmiotygodniowej ciąży samice rodziły do pięciu młodych. Nowo narodzone skakuszki były nagie i ślepe, otwierały oczy po 21–22 dniach.
Skakuszka północna ma ograniczony zasięg występowania i nie jest objęta planem ochronnym. Jej liczebność spada. Za najważniejsze zagrożenia uznawane jest drapieżnictwo ze strony zdziczałych kotów, wydobycie rud manganu i boksytów oraz zmiany w występowaniu pożarów buszu. Gatunek wydaje się radzić sobie z niewielkimi, rozproszonymi pożarami. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody obecnie uznaje skakuszkę północną za gatunek zagrożony.