Kwezal herbowy, quetzal (Pharomachrus mocinno) – gatunek ptaka z rodziny trogonów (Trogonidae) zamieszkujący tereny od południowego Meksyku po Kostarykę i zachodnią część Panamy. Najliczniejszy w Gwatemali i Hondurasie. Odgrywał znaczącą rolę w wierzeniach ludów Mezoameryki. Jest bliski zagrożenia wyginięciem.
Dz
DzienneRo
RoślinożerneFitofag, roślinożerca – organizm roślinożerny, odżywiający się roślinami lub częściami roślin. W ekosystemie roślinożercy stanowią pi...
Ow
OwocożerneNa
NadrzewneZw
Zwierzęta oswojoneJa
JajorodneJajorodność – najbardziej rozpowszechniona forma rozrodu płciowego zwierząt, polegająca na rozwoju zarodkowym w jaju wydalonym z organizmu matk...
Te
TerytorialneTerytorium – obszar zajmowany wyłącznie przez jedno zwierzę lub grupę zwierząt. Własne terytorium zwiększa szanse przeżycia osobnika, gdyż z...
Zw
Zwierzęta monogamiiMonogamia – najbardziej rozpowszechniony typ związku małżeńskiego, w którym jedna osoba związana jest trwale z jednym partnerem. Monogamicznos...
Ge
Generalnie samotnikiMi
Migrant wysokościoweR
zacznij od...Zw
Zwierzęta o długich ogonachPrzedstawiciele obu płci są krępymi ptakami o dużych głowach. Samiec kwezala herbowego jest powszechnie uważany za jednego z najpiękniejszych ptaków na świecie. Ma jaskrawe upierzenie – połyskujący zielony wierzch i karmazynowy spód ciała. Ma też niezwykle długie pokrywy nadogonowe, sięgające poza sterówki i tworzące mierzący średnio 60 cm długości tren, maksymalnie nawet do 100 cm (480–855 mm u podgatunku costaricensis oraz 650–957 mm u podgatunku nominatywnego). Pokrywy podogonowe są śnieżnobiałe. Na wierzchu głowy posiada krótkie, stojące i włosowate pióra tworzące rodzaj „fryzury”. Samica upierzona jest nieco skromniej: nie posiada trenu ani stojących piór na głowie, pierś jest bardziej szara, a karmazynowy kolor znajduje się tylko w dolnej części brzucha. Wierzch ciała opalizujący, zielony jak u samca. Kwezal często długi czas przesiaduje bez ruchu, dlatego też mimo jaskrawego upierzenia trudno go dostrzec.
Długość ciała ok. 35–40 cm (bez ozdobnych piór ogona u samca), masa ok. 210 g.
Pierwotne lasy deszczowe Ameryki Centralnej na wysokości od 1300 do 3000 m n.p.m.
Głównie owoce, ale także owady chwytane na ziemi lub gałęzi z lotu, rzadziej żaby lub jaszczurki.
Gnieżdżą się w dziuplach, gdzie samica składa 2 jaja. Wysiadywaniem zajmują się obydwoje rodzice – samce w dzień, samice w nocy, przy czym długi tren samca w trakcie wysiadywania zagina się nad głową i wystaje z dziupli. Po 18 dniach wykluwają się nagie i niedołężne pisklęta. Karmią je zarówno samiec, jak i samica, przy czym często zdarza się, że w momencie dorastania piskląt samica zaprzestaje karmienia wcześniej, zanim młode są samodzielne i na koniec karmi je tylko samiec.
IUCN uznaje kwezala herbowego za gatunek bliski zagrożenia (NT, Near Threatened). Liczebność populacji szacuje się na 20–50 tysięcy osobników. BirdLife International uznaje trend liczebności populacji za spadkowy ze względu na postępujące wylesianie.
