Stenopelmatidae
2 gatunek
Stenopelmatidae – rodzina owadów z rzędu prostoskrzydłych i podrzędu długoczułkowych. Obejmuje 42 opisane gatunki. Występuje głównie w Ameryce od południa Kanady po Kostarykę; ponadto znane są z Afryki Południowej i Azji Południowo-Wschodniej. Są wszystkożerne lub drapieżne. Aktywne są głównie nocą, dzień spędzając pod ziemią i w butwiejącym drewnie.
Owady te zamieszkują nadmorskie i wewnątrzlądowe wydmy, sawannę, chaparral, łąki, zaś w klimacie równikowym chłodniejsze, wyżej położone lasy mgliste. Unikają zarówno typowych pustyń, jak i bezpośredniego sąsiedztwa wody. Gatunki leśne dzień spędzają ukryte w butwiejącym drewnie powalonych drzew, zaś nocami wędrują po pniach. Gatunki z innych siedlisk kryją się pod ziemią, na żer wychodząc głównie nocą.
Większość gatunków występuje w Ameryce, na obszarze od południowej Kanady przez zachodnie Stany Zjednoczone i Meksyk po Amerykę Centralną (na południe do Kostaryki). Mniej liczne gatunki zasiedlają Afrykę Południową i Azję Południowo-Wschodnią.
Owady te wykazują znaczny stopień endemizmu; poszczególne gatunki często ograniczone są do niewielkich obszarów, zwłaszcza w przypadku tych związanych z wydmami. Sprzyja temu ich niezdolność do lotu. Silnie zagraża im fragmentacja siedlisk np. przez urbanizację i budowę dróg, która przerywa przepływ genów, izolując populacje. Badania molekularne wykazały, że nawet tymczasowe przerwanie ciągłości siedliska na okres krótszy niż 100 lat prowadzi do znacznej dywergencji genetycznej między sąsiednimi populacjami.
Stenopelmatidae – rodzina owadów z rzędu prostoskrzydłych i podrzędu długoczułkowych. Obejmuje 42 opisane gatunki. Występuje głównie w Ameryce od południa Kanady po Kostarykę; ponadto znane są z Afryki Południowej i Azji Południowo-Wschodniej. Są wszystkożerne lub drapieżne. Aktywne są głównie nocą, dzień spędzając pod ziemią i w butwiejącym drewnie.
Owady te zamieszkują nadmorskie i wewnątrzlądowe wydmy, sawannę, chaparral, łąki, zaś w klimacie równikowym chłodniejsze, wyżej położone lasy mgliste. Unikają zarówno typowych pustyń, jak i bezpośredniego sąsiedztwa wody. Gatunki leśne dzień spędzają ukryte w butwiejącym drewnie powalonych drzew, zaś nocami wędrują po pniach. Gatunki z innych siedlisk kryją się pod ziemią, na żer wychodząc głównie nocą.
Większość gatunków występuje w Ameryce, na obszarze od południowej Kanady przez zachodnie Stany Zjednoczone i Meksyk po Amerykę Centralną (na południe do Kostaryki). Mniej liczne gatunki zasiedlają Afrykę Południową i Azję Południowo-Wschodnią.
Owady te wykazują znaczny stopień endemizmu; poszczególne gatunki często ograniczone są do niewielkich obszarów, zwłaszcza w przypadku tych związanych z wydmami. Sprzyja temu ich niezdolność do lotu. Silnie zagraża im fragmentacja siedlisk np. przez urbanizację i budowę dróg, która przerywa przepływ genów, izolując populacje. Badania molekularne wykazały, że nawet tymczasowe przerwanie ciągłości siedliska na okres krótszy niż 100 lat prowadzi do znacznej dywergencji genetycznej między sąsiednimi populacjami.
