Xenohyla truncata – gatunek płaza bezogonowego z rodziny rzekotkowatych charakteryzujący się unikalną dla płazów częściowo roślinną dietą. Charakteryzuje się pulchnym ciałem o czerwonobrązowej barwie. Występuje endemicznie w brazylijskim stanie Rio de Janeiro, w którym zasiedla rośliny bromeliowate, wchodzące w skład porastającej pas wydm nadmorskich restingi. Jest jednym z bardzo niewielu gatunków płazów, u których dorosłe osobniki odżywiają się pokarmem roślinnym – w tym wypadku owocami; X. truncata bierze również udział w rozsiewie niektórych gatunków roślin. Część jego diety stanowią również bezkręgowce, zasiedlające zazwyczaj rośliny bromeliowate. Gatunek bliski zagrożenia (NT) w związku z niewielkim zasięgiem występowania (poniżej 20 tys. km2) i degradacją jego środowiska naturalnego.
Ciało pulchne z małą głową i spiczastym pyskiem. Ubarwienie jednolicie czerwonobrązowe, tęczówka czerwona. Palce u stóp i dłoni zakończone przylgami.
Dieta dorosłych osobników X. truncata jest wyjątkowa wśród płazów, jako że składa się objętościowo w 2/3 z owoców, szczególnie w porze deszczowej, kiedy wiele gatunków roślin owocuje. Wedle danych z 2011 roku jest jednym z dwóch gatunków płazów bezogonowych (obok Euphlyctis hexadactylus), u których dieta dorosłych osobników składa się choć częściowo z roślin. Płaz ten połyka w całości owoce o długości 3-10 mm należące roślin takich jak Anthurium harrisii czy Erythroxylum ovalifolium. X. truncata prawdopodobnie używa zmysłu wzroku (a dokładnie zdolności postrzegania barw) w celu zlokalizowania owoców. Nasiona nie są trawione, a po wydaleniu kiełkują, co sugeruje, że płaz ten odgrywa ważną rolę w ich rozsiewaniu. Ponadto X. truncata żywi się również bezkręgowcami takimi jak mrówki, prostoskrzydłe, karaczany czy pająki. Większość bezkręgowców w diecie X. truncata zasiedla bromelie, jednakowoż płazy te mogą również opuszczać te rośliny, żeby udawać się żerowanie. Odnotowano sezonową zmienność w proporcjonalnym udziale bezkręgowców i owoców w diecie.
Gatunek bliski zagrożenia (NT) w związku z niewielkim zasięgiem występowania (poniżej 20 tys. km2) i degradacją środowiska. Z drugiej strony jego zasięg występowania nie jest poszatkowany, przez co gatunku nie można sklasyfikować jako narażonego (VU). Zagraża mu głównie niszczenie restingi, a także rozwój infrastruktury.
