Endemische dieren van Australië

De oostelijke koeskoes (Pseudocheirus peregrinus) is een zoogdier uit de familie van de kleine koeskoezen (Pseudocheiridae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Pieter Boddaert in 1785. Minder

De buideleikelmuis (Cercartetus concinnus) is een klimbuideldier uit het geslacht der buidelslaapmuizen (Cercartetus). Minder

De antilopekangoeroe of antilopewallaroe (Osphranter antilopinus) is een kangoeroe uit het geslacht Osphranter. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door John Gould in 1842. Deze soort leeft in het noorden van Australië. Minder

De wallaroe, bergkangoeroe of euro (Osphranter robustus) is een kangoeroe uit het geslacht Osphranter. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door John Gould in 1840. Deze soort leeft in grote delen van Australië. Minder

De grijze reuzenkangoeroe of oostelijke grijze reuzenkangoeroe (Macropus giganteus) is een forse soort kangoeroe, waarvan de vrouwtjes en mannetjes flink verschillen in grootte en gewicht. Bij vrouwtjes is de lengte van kop en romp samen ongeveer 1,85 m en de staart omstreeks 85 cm, bij een gewicht van rond 42 kg. Bij de mannetjes kan de kop-romplengte maximaal zo'n 2,30 m bereiken, terwijl de staart ongeveer 1,10 m lang kan zijn, bij een ...
gewicht tot 85 kg. De vacht is grijsbruin aan de rugkant, bleker aan de buikzijde en op de poten. De oren zijn lang, donkerbruin van buiten, lichtgrijs van binnen met een witachtige franje. Het laatste derde deel van de staart is zwartachtig. De snuit is fijnbehaard. Het dier is vooral actief tijdens de nacht en de schemering en rust overdag in de schaduw van dichte vegetatie. Het is een vegetariër die vooral een verscheidenheid aan grassoorten eet, hoewel ook kruidachtige planten, zaailingen van bomen en struiken, varens en zaden op het menu staan. Vooral tijdens het foerageren bewegen de dieren in soms grote groepen. Net als bij andere buideldieren wordt een klein, onderontwikkeld, kaal jong geboren dat naar de buidel van de moeder kruipt en zich daar verder ontwikkelt. De soort komt in het wild uitsluitend voor in oostelijk Australië. De oostelijke en de westelijke grijze reuzenkangoeroe (Macropus fuliginosus) vormen samen het geslacht Macropus. Ondanks de soortaanduiding giganteus is de grijze reuzenkangoeroe niet de grootste soort kangoeroe. Dat is - met een klein verschil - de rode reuzenkangoeroe (Osphranter rufus). Minder

De parmawallaby (Notamacropus parma) is een wallaby uit het geslacht Notamacropus. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door George Robert Waterhouse in 1846. Deze soort leeft in het oosten van Australië. Minder

De rode reuzenkangoeroe (Osphranter rufus, voorheen Macropus rufus) is 's werelds grootste levende buideldier en het grootste inheemse zoogdier van Australië. De kop-romplengte van de vrouwtjes is tot 1,1 m met een staart tot 0,9 m. De vacht van de meeste vrouwtjes is blauwgrijs, bleker aan de buikkant. Bij de volwassen mannetjes zijn de kop en romp samen 1,4 m met een staart tot 1 m. De meeste mannetjes hebben een overwegend roodbruine vacht, ...
bleker op de voor- en achterpoten, het gezicht en de staart. Beide geslachten hebben een brede lichtere streep op het gezicht. Bij de geboorte kruipt de blinde, haarloze baby naar de buidel van zijn moeder, waar deze zich verder ontwikkelt voordat het jong bijna acht maanden later permanent de buidel verlaat als een joey. Rode reuzenkangoeroes zijn actief van zonsondergang tot zonsopgang in kleine groepen, maar voeden zich vaak in grotere groepen. De dieren eten uitsluitend planten. Gemiddeld kan een individuele rode reuzenkangoeroe onder goede omstandigheden 15 tot 20 jaar oud worden. Ze worden door sommige boeren als een plaag beschouwd omdat ze met het vee concurreren om het gras. Deze soort is inheems in het binnenland van het vasteland van Australië, waar hij voorkomt in droge graslanden, bossen en struikgewas. Hoewel het dier regelmatig wordt geschoten voor zijn vlees en huid, is de rode reuzenkangoeroe een veel voorkomende soort waarvan het voortbestaan op dit moment niet bedreigd is en die door de International Union for Conservation of Nature and Natural Resources wordt vermeld als veilig. In het Gamilaraay, een taal van aboriginals die wordt gesproken in New South Wales, wordt deze soort "Bawurra" genoemd. Minder

De westelijke grijze reuzenkangoeroe (Macropus fuliginosus) is een kangoeroe uit het geslacht Macropus. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Anselme Gaëtan Desmarest in 1817. Deze soort leeft in het westelijke deel van Australië en is nauw verwant aan de oostelijke grijze reuzenkangoeroe (Macropus giganteus). Minder

De roze kaketoe (Eolophus roseicapilla) ook wel rose kaketoe of rosé kaketoe genoemd (en: Galah) is een van de meest voorkomende en verspreide kaketoesoorten in Australië. Minder

De helmkaketoe (Callocephalon fimbriatum) is een vogel uit de orde der papegaaiachtigen en de familie der kaketoes. Minder

De incakaketoe (Lophochroa leadbeateri; synoniem: Cosmopsarus leadbeateri) is een vogel uit de orde der papegaaien en uit de familie der kaketoes. Deze kaketoe soort behoort tot het geslacht Lophochroa maar wordt vaak ook tot het geslacht Cacatua gerekend. Minder

De roodstaartraafkaketoe (Calyptorhynchus banksii) behoort tot de familie der Kaketoes. Minder

Orcaella heinsohni is een walvis uit de familie van de dolfijnen. De soort werd in 2005 beschreven. Minder

De Tasmaanse borstelstaartkangoeroerat (Bettongia gaimardi) is een zoogdier uit de familie van de kangoeroeratten (Potoroidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Anselme Gaëtan Desmarest in 1822. Minder

De kleine buideleikelmuis (Cercartetus nana) is een klimbuideldier uit het geslacht der buidelslaapmuizen (Cercartetus). De kopromplengte van de dieren is 7 tot 9,5 cm en hebben een vacht met een saai grijze kleur die bijna wit is aan de buikkant, met uitzondering van zwartige vlek rond elk van de ogen, een lange grijpstaart van 8 tot 11 cm, poten met vijf vingers met inbegrip van een opponeerbare duim en grote teen, waarbij de tweede en derde ...
teen over een deel van de lengte zijn vergroeid maar wel afzonderlijke nagels hebben, en twee, recht naar voren wijzende snijtanden in de onderkaak. De kleine buideleikelmuis is een buideldiertje met de grootte van een kleine muis. Deze soort onderscheidt zich door zijn lange levensduur, het vermogen om een winterslaap te houden en het dier is waarschijnlijk een belangrijke bestuiver van verschillende grootbloemige plantensoorten. De kleine buideleikelmuis is endemisch in het zuidoosten van Australië waar deze gevonden wordt in allerlei verschillende vegetatietypen, maar het Banksia-bos heeft waarschijnlijk de voorkeur. Deze soort is een punt van zorg In verschillende Australische staten staat de soort onder druk door verlies van leefgebied, terreinbranden op de verkeerde momenten en uitheemse roofdieren. Minder

Sminthopsis douglasi is een roofbuideldier uit het geslacht van de smalvoetbuidelmuizen. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Mike Archer in 1979. Minder

Goulds muis (Pseudomys gouldii) is een knaagdier uit het geslacht Pseudomys. Men dacht lange tijd dat deze muis uitgestorven was. Zijn verspreidingsgebied besloeg het midden van Nieuw-Zuid-Wales. Het laatste tot voor kort bekende exemplaar was in 1857 gevangen. Echter blijkt nu anno 2020 dat de Goulds muis nog voorkomt op een aantal eilanden voor de kust van West-Australië.Deze soort lijkt op de Alice Springs-muis (P. fieldi), maar heeft een ...
kortere staart en donkerdere buik (lichtgrijs bij P. gouldii, wit bij de Alice Springs-muis). P. australis heeft een langere bek en mist een knobbel op de eerste bovenkies die P. gouldii wel heeft. De kop-romplengte bedraagt 100 tot 120 mm, de staartlengte 90 tot 100 mm, de achtervoetlengte 25 tot 27 mm, de oorlengte 16 tot 18 mm en het gewicht ongeveer 50 gram. Vrouwtjes hebben 0+2=4 spenen. Minder

De kuiforeoica (Oreoica gutturalis) is een zangvogel uit de familie Oreoicidae. Minder

De kortsnavelraafkaketoe (Zanda latirostris synoniem: Calyptorhynchus latirostris) is een vogel uit de familie der Kaketoes en het geslacht Zanda. Minder

De satijnblauwe prieelvogel (Ptilonorhynchus violaceus) is een zangvogel uit de familie Ptilonorhynchidae (prieelvogels). Minder

De grijskopvleerhond (Pteropus poliocephalus) is een vleermuis uit het geslacht Pteropus die voorkomt in Zuidoost-Australië, van Gladstone (Queensland) tot Melbourne (Victoria), meestal op niet meer dan 200 km van de kust.De grijskopvleerhond is de grootste vleermuis van Australië; de vleugelspanwijdte bedraagt tot 1 m. De vacht is lang en grijs, met een brede oranje band om de hals. De kop is wat lichter van kleur. Ook de poten zijn behaard. De k ...
op-romplengte bedraagt 230 tot 290 mm, de voorarmlengte 138 tot 180 mm, de oorlengte 30 tot 37 mm en het gewicht 600 tot 1000 g.In de zomer vormt deze soort vaak grote koloniën, meestal in dicht bos, maar 's winters komt het dier meer verspreid voor. De paring vindt in maart of april plaats; daarna wordt er in oktober of november een enkel jong geboren. Minder

Pteropus scapulatus is een vleermuis uit het geslacht Pteropus die voorkomt in het noorden en oosten van Australië, tot ver in de binnenlanden, en in het uiterste zuiden van Papoea-Nieuw-Guinea, ten zuiden van de Fly River.P. scapulatus is een kleine vleerhond met onbehaarde onderbenen en doorzichtige vleugels. Het lichaam is roodbruin, soms met gele of witte vlekken op de schouders, de kop grijs. De kop-romplengte bedraagt 125 tot 200 mm, de ...
voorarmlengte 120 tot 150 mm, de oorlengte 29 tot 40 mm en het gewicht 300 tot 600 g.In het begin van de zomer (oktober-november) vormt dit dier grote koloniën van soms honderdduizenden individuen, waar ook paringen plaatsvinden. Niet lang nadat de kampen in maart of april uiteenvallen worden de jongen geboren, die na 18 maanden geslachtsrijp zijn. Deze soort eet voornamelijk nectar, maar ook fruit. Minder

De tafa (Phascogale tapoatafa) is een roofbuideldier uit het geslacht van de penseelstaartbuidelmuizen. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Friedrich Albrecht Anton Meyer in 1793. Minder

De gespikkelde buidelmuis of dibbler (Parantechinus apicalis) is een buidelmuis uit de geslachtengroep Dasyurini. Het is de enige soort in het geslacht Parantechinus, dat het nauwst verwant is aan Dasykaluta. Dit geslacht werd eerder tot Antechinus gerekend. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door John Edward Gray in 1842. Minder

De dikstaartsmalvoetbuidelmuis (Sminthopsis crassicaudata) is een roofbuideldier uit het geslacht van de smalvoetbuidelmuizen. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door John Gould in 1844. De soort komt voor in grote delen van Australië en is daarmee een van de meest algemene smalvoetbuidelmuizen van Australië. Minder

De Tasmaanse duivel (Sarcophilus harrisii) (ook wel buidelduivel) is een vleesetend buideldier uit de familie echte roofbuideldieren (Dasyuridae), dat voornamelijk op het Australische eiland Tasmanië voorkomt. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Pierre Boitard in 1841. Minder

De voskoesoe (Trichosurus vulpecula) is een buideldier uit de familie van de koeskoezen (Phalangeridae), dat voorkomt in Australië en Tasmanië. Ook is de voskoesoe ingevoerd op Nieuw-Zeeland, waar dit dier zeer veel voorkomt en een zeer ernstige bedreiging voor veel inheemse planten en dieren is. Minder

De wombat (Vombatus ursinus) is een buideldier uit de familie wombats (Vombatidae) dat in 1800 door George Shaw voor het eerst werd beschreven onder de naam: Didelphis ursina (Type localiteit: Cape Barren Island, Bass Strait, Tasmanië, Australië). De wombat heeft de opening van de buidel zoals veel gravende buideldieren naar achteren, om te voorkomen dat het jong bedolven raakt tijdens het graven. Het gangenstelsel van de wombat kan 3 meter diep z ...
ijn en een totale lengte van 200 meter hebben.De wombat is het enige dier dat kubus-achtige uitwerpselen produceert, waarvan men vroeger dacht dat die het stapelt om zijn territorium af te bakenen. Maar dat is een misvatting. Een combinatie van de vorm en elasticiteit van de darm samen met het feit dat de droge omgeving waarin ze leven ze noodzaakt om tot de laatste druppel uit het eten te persen, maakt dat deze vorm ontstaat. Wombats in dierentuinen produceren minder kubusachtige keutels. Minder

De gevlekte of oostelijke buidelmarter (Dasyurus viverrinus) is een roofbuideldier uit het geslacht der buidelmarters (Dasyurus). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door George Shaw in 1800. Minder

De vliegende buidelmuis of Australische vliegende buidelmuis (Acrobates pygmaeus) is een zweefvliegende opossum die wordt gerekend tot de familie der vliegende buidelmuizen (Acrobatidae). Het is 's werelds kleinste zoogdier dat in staat is glijvluchten uit te voeren en is ook een van de kleinste buideldieren met een lengte van maximaal 15 cm inclusief staart en een gewicht van 10-15 g. Het dier is dicht behaard, aan de rugzijde grijsbruin en aan ...
de buikzijde roomwit, met zwarte, naar voren gerichte ogen en een kaal, roze neusje. De soort onderscheidt zich door zweefvliezen tussen voor- en achterpoten en door een opvallende strook van stug haar aan de zijkanten van de lange, afgeplatte staart. Deze 's nachts actieve soort leeft in groepen in de bomen in de hoge wouden aan het oostelijke vasteland van Australië. Hoewel ze waarschijnlijk algemeen zijn in veel geschikte leefgebieden, worden ze zelden gezien. De vliegende buidelmuis kan een soort mini-winterslaapjes van enkele dagen doormaken. Het dier is een omnivoor die leeft van invertebraten, nectar en pollen, plantensappen, vruchten en zaden, en waarschijnlijk is het een belangrijke bestuiver. In het wild worden de dieren maximaal ongeveer vijf jaar oud. De huidige beschermingsstatus is niet-bedreigd. Minder

Gilberts potoroe (Potorous gilbertii) is een zoogdier uit de familie van de kangoeroeratten (Potoroidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door John Gould in 1841. Minder

De gouden kortneusbuideldas (Isoodon auratus) is een buideldas uit het geslacht der kortneusbuideldassen (Isoodon). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Edward Pierson Ramsay in 1887. Minder

De slurfbuidelmuis of honingbuidelrat (Tarsipes rostratus, ook wel T. spencerae of T. spenserae) is een buideldier uit de orde der klimbuideldieren (Diprotodontia). Het is de enige soort uit de familie Tarsipedidae. Het is een van de weinige zoogdieren die volledig van nectar leven. Minder

De buideleekhoorn (Gymnobelideus leadbeateri) is een klimbuideldier uit de familie der buideleekhoorns (Petauridae). Het is de enige soort van het geslacht Gymnobelideus, dat het nauwst verwant is aan de gestreepte buideleekhoorns (Dactylopsila). Minder

Petaurus gracilis is een zoogdier uit de familie van de buideleekhoorns (Petauridae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Charles Walter De Vis in 1883. Minder

De muskuskangoeroerat (Hypsiprymnodon moschatus), ook wel muskusratkangoeroe, is de enige levende soort uit de kangoeroefamilie Hypsiprymnodontidae. Deze soort leeft in het noordoosten van Australië. Minder

De noordelijke breedneuswombat (Lasiorhinus krefftii) is een Australisch buideldier uit de familie wombats (Vombatidae). Het dier is iets groter dan de gewone wombat (Vombatus ursinus). Minder

De dwerg- of noordelijke buidelmarter (Dasyurus hallucatus) is een roofbuideldier uit het geslacht der buidelmarters (Dasyurus). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door John Gould in 1842. Minder

De borstelstaartkangoeroerat (Bettongia penicillata), ook wel borstelstaartratkangoeroe, kwaststaartkangoeroerat of pluimstaartbettong of woylie genoemd, is een klein soort buideldier uit de familie der kangoeroeratten (Potoroidae). De borstelstaartkangoeroerat komt voor in het zuiden van Australië. Minder

De Bennettboomkangoeroe (Dendrolagus bennettianus) is een zoogdier uit de familie van de kangoeroes (Macropodidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Charles Walter De Vis in 1887. Minder

De teugelstekelstaartkangoeroe (Onychogalea frenata) is een zoogdier uit de familie van de kangoeroes (Macropodidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door John Gould in 1840. Minder

De Lumholtzboomkangoeroe (Dendrolagus lumholtzi) is een zoogdier uit de familie van de kangoeroes (Macropodidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Robert Collett in 1884. Minder