De juan fernández-zeebeer (Arctocephalus philippii) is een zoogdier uit de familie van de oorrobben (Otariidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Peters in 1872.
Vl
Vleesetende dierenEen carnivoor of vleeseter is in de ecologie een willekeurig organisme dat uitsluitend dierlijk weefsel als voedsel gebruikt. Dit weefsel kan zowel...
Vi
VisetersPiscivoor betekent visetend, en is een term in de biologie die gebruikt wordt voor carnivore dieren die vrijwel uitsluitend leven van vissen. Het g...
Na
NatatoriaalTe
TerritoriaalEen territorium of revier is bij dieren een tegen soortgenoten verdedigd leefgebied, hetzij door een individu, hetzij door een sociale groep. Het i...
Te
TerrestrischeCo
CongregatoirViviparie of vivipariteit betekent letterlijk levendbarendheid: het verschijnsel dat de juvenielen van een levend wezen direct uit het moederorgani...
Po
PolygyniePo
Polygame dierenPolygamie is een huwelijksvorm waarbij één persoon tegelijkertijd gehuwd is met twee of meer personen.
So
Sociale dierenDo
Dominantie hiërarchieGe
Geen migrantJ
begint metMannelijke zeeberen van deze soort kunnen tot 2 meter lang worden, vrouwtjes ongeveer 1,4 meter. Een volwassen man kan 140 kg wegen, een vrouwtje is gemiddeld 50 kg. Deze soort lijkt sterk op de andere soorten zuidelijke zeeberen. Het mannetje draagt manen waarvan de uiteinden van de haren zilverkleurig zijn.
Deze soort zeebeer komt alleen op het land aan de rotskusten van de eilanden uit de Juan Fernandez archipel en zeer zelden aan de kusten van Chili en Peru. Begin september komen de vrouwtjes aan land om jongen te werpen. Ze doen dit op rotsig kusten waar ook overhangende rotsen en zeegrotten zijn.
Vanaf het eind van de 18de tot het eind van de 19de eeuw werd er fanatiek jacht op deze zeeberen gemaakt en werden hun huiden vooral in China verhandeld. Op die manier zijn er miljoenen dieren gedood, tot deze rob bijna was uitgeroeid. In het begin van de 20ste eeuw werden er nog een paar gezien, daarna rees het vermoeden dat deze soort was uitgestorven. In het midden van de 20ste eeuw werd de soort opnieuw ontdekt, daarna nam het aantal weer toe. Rond 1991 werden 12.000 dieren geteld en dit aantal is daarna waarschijnlijk toegenomen. Omdat de populatie beperkt blijft tot één locatie, is de soort theoretisch kwetsbaar voor besmettelijke ziekten, olievervuiling en concurrentie met grootschalige zeevisserij. Er zijn echter geen objectieve IUCN-criteria voor de status gevoelig op de Rode Lijst van de IUCN, daarom wordt deze soort sinds 2015 als niet meer bedreigd beschouwd.
