Steekmieren
1 soorten
Steekmieren (Myrmica) vormen een geslacht van mieren uit de onderfamilie Myrmicinae. De wetenschappelijke naam van het geslacht is gepubliceerd in 1804 door Pierre André Latreille.
Er zijn ongeveer tweehonderd soorten bekend uit dit geslacht. Ze komen in het hele Holarctisch gebied voor. De typesoort is de gewone steekmier (Myrmica rubra) die in geheel Europa en in delen van Azië en Noord-Amerika voorkomt. Deze en andere Myrmica-soorten maken gebruik van bladluizen voor de "honingdauw" die ze afscheiden en die rijk is aan suikers.
In de nesten van sommige soorten komen sociale parasieten voor, met name rupsen van het vlindergeslacht Maculinea waaronder die van het berggentiaanblauwtje. De rupsen laten zich door de werkmieren voeren en eten soms ook het broedsel van de mieren. Dit blijkt geen vorm van commensalisme te zijn; de mieren ondervinden een nadeel in de vorm van een kleinere overlevingskans van werkers en hun larven.
Steekmieren (Myrmica) vormen een geslacht van mieren uit de onderfamilie Myrmicinae. De wetenschappelijke naam van het geslacht is gepubliceerd in 1804 door Pierre André Latreille.
Er zijn ongeveer tweehonderd soorten bekend uit dit geslacht. Ze komen in het hele Holarctisch gebied voor. De typesoort is de gewone steekmier (Myrmica rubra) die in geheel Europa en in delen van Azië en Noord-Amerika voorkomt. Deze en andere Myrmica-soorten maken gebruik van bladluizen voor de "honingdauw" die ze afscheiden en die rijk is aan suikers.
In de nesten van sommige soorten komen sociale parasieten voor, met name rupsen van het vlindergeslacht Maculinea waaronder die van het berggentiaanblauwtje. De rupsen laten zich door de werkmieren voeren en eten soms ook het broedsel van de mieren. Dit blijkt geen vorm van commensalisme te zijn; de mieren ondervinden een nadeel in de vorm van een kleinere overlevingskans van werkers en hun larven.
