Huisrund
Het rund (Bos primigenius taurus), ook wel huisrund genaamd, is een evenhoevige uit het geslacht Bos van de familie der holhoornigen (Bovidae). Het rund is de gedomesticeerde afstammeling van de sinds de middeleeuwen uitgestorven oeros (Bos primigenius).
De wetenschappelijke naam van het gedomesticeerde rund werd als Bos taurus in 1758 gepubliceerd door Carl Linnaeus. Veel andere auteurs beschouwen het rund echter niet als een aparte soort maar als een gedomesticeerde ondersoort van de oeros. Die opvatting is inmiddels gemeengoed geworden. Op grond van ICZN Opinion 2027 is de soortnaam Bos primigenius. De oeros heet Bos primigenius primigenius. Het gedomestiseerde rund Bos primigenius taurus.
Het Indische rund heeft een typische bult en slappe oren. Het wordt tegenwoordig niet langer als een ondersoort beschouwd, maar als de variëteit indicus van Bos primigenius taurus, beter bekend als zeboe of bultrund.
Een vrouwelijk rund wordt een koe genoemd, het mannelijke rund een stier. Een os is een gecastreerde stier.
Zoals alle herkauwers heeft het rund vier magen. Verder heeft het rund in totaal 32 tanden. In de bovenkaak heeft het geen hoektanden en snijtanden, maar wel 6 voorkiezen en 6 kiezen. In de onderkaak heeft het rund 8 snijtanden, 6 voorkiezen en 6 kiezen.
Een vrouwelijk rund wordt een koe genoemd, een mannelijk rund een stier of een bul. Een gecastreerde stier is een os. Een jonge koe is een kalf; eventueel koekalf of stierkalf om het geslacht aan te duiden. Een pink of enter is een eenjarig rund, waarbij enter ook voor een eenjarig paard gebruikt kan worden. Een vaars ten slotte is een koe die voor het eerst gekalfd (een kalf gekregen) heeft.
Runderen worden al heel lang door de mens als huisdieren gehouden. Volgens genetisch onderzoek werd het rund vermoedelijk zo'n 10.500 jaar geleden gedomesticeerd in het Nabije Oosten uit een kleine populatie van circa 80 exemplaren.
De domesticatie van de oeros tot het huisrund stelt wetenschappelijke problemen door de korte tijdspanne in combinatie met de afmetingen van de oeros (zo'n anderhalf keer zwaarder dan een forse stier): Julius Caesar beschreef de oeros als een "kleine olifant" en dit wordt bevestigd door de afmetingen van de beenderen. Domesticatie vereist een kweekprogramma om tamme dieren te selecteren, maar met neolithische technologie ligt het niet voor de hand een oeros zelfs maar op te sluiten binnen een kraal, laat staan twee uitgekozen dieren te doen paren. Men vermoedt dat een externe oorzaak gezorgd heeft voor het plots ontstaan van grote aantallen dwergexemplaren, die door mensen zouden kunnen gevangen zijn.
Er zijn door de lange domesticatie veel, vaak streekgebonden, rassen ontstaan. Sommige zijn meer gericht op melkproductie, andere meer op vleesproductie en weer anderen op hun sierwaarde. Sommige zijn oude rassen, waarvan nog maar weinig exemplaren bestaan. Tegenwoordig worden er inspanningen geleverd om deze oude rassen te bewaren. Dat gebeurt deels uit cultuurhistorische overwegingen, deels om de genetische diversiteit te bewaren.
Een in Mongolië en Tibet veel voorkomende kruising tussen een rund en een jak is een dzo, die sterker is dan beide ouders.
Er worden pogingen gedaan om de oervorm van het rund terug te fokken, althans dieren die er uiterlijk sterk op lijken. Een van de bekendste pogingen is die van de gebroeders Heck, het zogeheten Heckrund. Ze zijn uitgezet in de Oostvaardersplassen en de Slikken van Flakkee.
![500px provided description: Untitled [#cows ,#hiking ,#joseph d. grant]](https://s3.animalia.bio/animals/photos/medium/original/500px-photo-2814037073929.webp)