Drozd czarnogardły (Turdus atrogularis) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny drozdowatych (Turdidae). Wędrowny, gniazduje w zachodniej Syberii i centralnej Azji, zimą wędruje na południe. Gatunek najmniejszej troski.
Długość ciała wynosi 24–27 cm, masa ciała 54–110 g. Pióra wierzchu ciała utrzymane są w zimnej kolorystyce – szarobrązowej po szarą. Ogon całkiem ciemny. U samca głowę (bez brwi), gardło i pierś porastają pióra czarne, na zimę jaśniejące. Spód ciała niemal całkowicie biały. U samicy od dzioba do oka ciągnie się czarny pasek; występuje wąska, jasna brew. Pierś i boki ciała pokrywa szare kreskowanie, brzuch jest biały.
Drozdy czarnogardłe są wędrowne. Obszary lęgowe ciągną się od wschodniej części europejskiej części Rosji (Ural) na wschód po północno-centralną Syberię, na południe po Tarbagataj i północno-zachodnią Mongolię. Zimowiska znajdują się w południowo-zachodniej i południowej Azji.
Drozdy czarnogardłe gnieżdżą się w różnorodnych środowiskach, między innymi lasach iglastych z polanami, nad brzegami rzek i strumieni, w suchych lasach modrzewiowych, w zaroślach jeżyn, w zaroślach wierzbowych i topolowych i na zadrzewionych bagnach. Na zimowiskach przebywają na zakrzewionych zboczach, obrzeżach lasów, w wierzbowych zakrzewieniach, w ogrodach, sadach i na polach uprawnych. Pożywienie drozdów czarnogardłych stanowią bezkręgowce, takie jak prostoskrzydłe, chrząszcze, stonogi, ślimaki i dżdżownice oraz owoce – szczególnie preferują jagody.
Okres lęgowy trwa od maja do lipca; drozdy czarnogardłe wyprowadzają jeden lęg. Terytorium niewielkie, gniazda mogą być ulokowane 20–30 m od innych gniazd. Gniazdo ma formę czarki, ulokowane jest nisko w gęstym krzewie lub na ziemi pod krzewem. Zniesienie liczy 4–7 jaj o niebieskozielonej skorupce z rdzawymi wzorami. Oboje rodzice opiekują się pisklętami.
IUCN uznaje drozda czarnogardłego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 2016. Wcześniej nie był klasyfikowany przez IUCN, gdyż BirdLife International w swej klasyfikacji nie uznawał go za odrębny gatunek. Liczebność światowej populacji prawdopodobnie mieści się w przedziale 100–500 tysięcy dorosłych osobników. Trend liczebności populacji nie jest znany.
Na terenie Polski gatunek ten jest objęty ścisłą ochroną gatunkową.
