Uszak brunatny (Crossoptilon mantchuricum) – gatunek dużego ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae). Występuje w północno-wschodnich Chinach. Nie wyróżnia się podgatunków. Narażony na wyginięcie.
Dz
DzienneWs
WszystkożerneWszystkożerność – sposób odżywiania się polegający na braku specjalizacji pokarmowej i – w konsekwencji – odżywianiu się różnorodnym pok...
No
NomadyczneLą
LądoweTe
TerytorialneTerytorium – obszar zajmowany wyłącznie przez jedno zwierzę lub grupę zwierząt. Własne terytorium zwiększa szanse przeżycia osobnika, gdyż z...
Jajorodność – najbardziej rozpowszechniona forma rozrodu płciowego zwierząt, polegająca na rozwoju zarodkowym w jaju wydalonym z organizmu matk...
Zw
Zwierzęta monogamiiMonogamia – najbardziej rozpowszechniony typ związku małżeńskiego, w którym jedna osoba związana jest trwale z jednym partnerem. Monogamicznos...
Sp
SpołeczneNi
Nie migrująceB
zacznij od...Długość ciała 96–100 cm. Masa ciała 1650–2475 g u samców, 1450–2025 g u samic. Upierzenie brunatne, biało-czarny ogon, czerwone obwódki wokół oczu. Cechą charakterystyczną są długie kępki białych piór po obu stronach głowy ptaka.
Zasiedla górskie lasy mieszane, stwierdzany na wysokościach od 1100 do 2600 m n.p.m. Uszaki brunatne przebywają w grupach liczących od 10 do 30 osobników (poza sezonem lęgowym). Żerują głównie na pokarmie roślinnym, szukając korzeni, kłączy czy bulw.
Okres lęgowy trwa od kwietnia do czerwca. Prawdopodobnie są to ptaki monogamiczne. Gniazdują w lasach modrzewiowych i świerkowych. Gniazdo to wydrapany w ziemi dołek. Samica składa prawdopodobnie od 5 do 8 jaj, ale stwierdzano również zniesienia liczące od 4 do 20 jaj, a raz – 22. W niewoli po 26–27 dniach inkubacji wylęgają się pisklęta; dane dla dzikich ptaków nieznane.
IUCN uznaje uszaka brunatnego za gatunek narażony (VU – vulnerable) nieprzerwanie od roku 1994 (stan w 2020). Wcześniej, w roku 1988, gatunek otrzymał rangę gatunku zagrożonego (T – threatened). Liczebność populacji szacuje się na 3300–11 000 dorosłych osobników. Ogólny trend liczebności populacji jest spadkowy, choć w obrębie obszarów chronionych jest stabilny. Do głównych zagrożeń dla gatunku należą utrata i fragmentacja siedlisk.
