Gwizdacz żółty (Eopsaltria australis) – gatunek małego ptaka z rodziny skalinkowatych (Petroicidae), zamieszkujący wschodnią Australię. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Mały ptak o szarym grzbiecie i główce oraz żółtym podbrzuszu. Dziób czarny, z haczykowato zagiętą końcówką.
długość ciała 15–17 cm.
samce 18–28 g, samice 15–24 g.
Żywi się owadami, pająkami i innymi stawonogami. Łowi je głównie na ziemi i rzuca się na nie z niskiej żerdzi. Zwykle żeruje samotnie, czasem w parach lub w małych grupach rodzinnych.
Wyprowadza do 3 lęgów w sezonie. W zniesieniu zwykle 2–3 jaja. Budową gniazda i wysiadywaniem jaj zajmuje się samica; karmieniem piskląt – oboje rodzice, czasem pomagają im też inne ptaki. Młode są w pełni opierzone po około 12 dniach.
IUCN uznaje gwizdacza żółtego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako często pospolity. Trend liczebności populacji uznawany jest za wzrostowy.
