Endemiczne zwierzęta Indii

Wiewióra dekańska (Ratufa indica) – gatunek gryzonia z rodziny wiewiórkowatych (podrodzina Ratufinae). Po raz pierwszy został opisany przez walijskiego przyrodnika Thomasa Pennanta w 1771, lecz naukowiec nie nadał zwierzęciu nazwy naukowej. W 1777 naukowego opisu dokonał niemiecki przyrodnik Johann Christian Erxleben i nadał gatunkowi nazwę naukową Sciurus indicus. Typowa lokalizacja: Indie Wschodnie („in India orientali”); Bombaj, Indie. Do rodzaju Ratufa ...
gatunek włączył brytyjski zoolog John Edward Gray w 1867. Wiewióra dekańska występuje w centralnej i południowej części Indii (na wysokości do ok. 180–2300 m n.p.m.), z wyłączeniem centralnych nizin. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) wymienia Sciurus indica w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych jako gatunek najmniejszej troski (LC – least concern). Ratufa indica obejmuje 4 podgatunki. Mniej

Lutung nilgiryjski, langur nilgir (Semnopithecus johnii) – gatunek ssaka z rodziny koczkodanowatych (Cercopithecidae). Małpa ta jest narażona na wyginięcie. Tradycyjnie uznawana była za rodzaj lutunga, jednak w związku z badaniami genetycznymi została zakwalifikowana jako Semnopithecus. Mniej

Kuna tamilska (Martes gwatkinsii) – gatunek ssaka z rodziny łasicowatych (Mustelidae). Gatunek słabo poznany, występujący w południowych Indiach, narażony na wyginięcie. Mniej

Nilgiritar leśny (Nilgiritragus hylocrius) – gatunek ssaka z rodziny wołowatych, jedyny przedstawiciel rodzaju nilgiritar, endemiczny dla terenu południowych Indii. Zamieszkuje Ghaty Zachodnie, w indyjskich stanach Kerala i Tamilnadu. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody umieściła gatunek w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych oznaczając go akronimem EN – gatunek zagrożony. Mniej

Nasikabatrachus sahyadrensis – gatunek płaza, jeden z dwóch przedstawicieli rodziny Nasikabatrachidae (obok Nasikabatrachus bhupathi). Występuje w Ghatach Zachodnich w południowych Indiach. Najczęściej używane nazwy dla tego gatunku to żaba purpurowa lub żaba świnionosa. Opisana została w październiku 2003 roku i jest unikatowa dla tego regionu geograficznego. Mniej

Kur siwy (Gallus sonneratii) – gatunek ptaka z podrodziny bażantów (Phasianinae) w rodzinie kurowatych (Phasianidae). Zamieszkuje południowe, środkowe i zachodnie Indie, według IUCN nie jest zagrożony wyginięciem. Występuje dość wyraźny dymorfizm płciowy. Mniej

Kułan indyjski (Equus hemionus khur) – podgatunek kułana azjatyckiego zamieszkujący Indie. Mniej

Pójdźka leśna (Athene blewitti) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny puszczykowatych (Strigidae). Endemiczny dla centralnych Indii. Gatunek zagrożony (EN – Endangered). Mniej

Mniej

Przepiórecznik (Ophrysia superciliosa) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae), jedyny przedstawiciel rodzaju Ophrysia. Występuje w północnych Indiach. Brak pewnych stwierdzeń od 1876. Gatunek uznawany jest jednak za krytycznie zagrożonego, nie zaś wymarły, ze względu na brak badań terenowych w jego znanym zasięgu. Mniej

Mniej

Mniej

Nocowiórek latający (Biswamoyopterus biswasi) – gatunek ssaka z rodziny wiewiórkowatych (Sciuridae). Gatunek znany jest wyłącznie z typowej lokalizacji na zachodnich zboczach gór Patkaj położonych na pograniczu Indii. Czerwona księga gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody określa nocowiórka latającego jako gatunek krytycznie zagrożony wyginięciem (critically endangered – CR). Mniej

Mniej

Bilbil rubinowy (Pycnonotus melanicterus gularis) − podgatunek bilbila czarnoczubego, małego, ptaka z rodziny bilbili (Pycnonotidae). Występuje w południowo-zachodnich Indiach. Takson o niepewnej pozycji systematycznej, przez niektóre ujęcia systematyczne wyodrębniany do rangi gatunku. Mniej

Mniej

Mniej

Mniej

Mniej

Łaskun czarnonogi, łaskun Jerdona (Paradoxurus jerdoni) – gatunek drapieżnego ssaka z podrodziny łaskunów (Paradoxurinae) w obrębie rodziny wiwerowatych (Viverridae). Gatunek słabo poznany. Mniej

Mniej

Mniej

Krasnoliczek żółtawy (Liocichla bugunorum) – gatunek ptaka z rodziny pekińczyków (Leiothrichidae). Występuje endemicznie w północno-wschodnich Indiach (trzy znane populacje w Eaglenest Wildlife Sanctuary w regionie Arunachal Pradesh) i przypuszczalnie w Bhutanie. Został naukowo opisany w 2006 roku. Jego naturalnym środowiskiem są krzewy, zarośla i rzadkie skupiska niskich drzew oraz przypuszczalnie obrzeża lasów. Mniej

Mniej

Mniej

Mniej

Gołąb brązowogrzbiety (Columba elphinstonii) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny gołębiowatych (Columbidae), podrodziny gołębi. Endemit zachodnich i południowych Indii. Narażony na wyginięcie. Mniej

Bilbil żółtogardły (Pycnonotus xantholaemus) − gatunek małego, endemicznego indyjskiego ptaka z rodziny bilbili (Pycnonotidae).Ptak ten jest endemitem południowej części Półwyspu Indyjskiego. Spotykany jest w suchych zaroślach stepowych i na skalistych stokach wzgórz. Te ostatnie stanowiska zagrożone są przez wydobywanie granitu. Bywa mylony z bilbilem białobrewym, który występuje na tych samych terenach. Odróżnia go od bilbila białobrewego żółte ubarwienie głow ...
y, gardła oraz pokrywy podogonowej. Śpiew tego gatunku jest podobny do śpiewu bilbila białobrewego.Nazwa w języku telugu Konda-poda-pigli została odnotowana w XIX w. przez Thomasa Caverhilla Jerdona w dziele The Birds of India wydanym w Kalkucie w 1863.Należy do gatunków narażonych na wyginięcie. Nie wyróżnia się podgatunków. Mniej

Mniej

Mniej

Mniej

Mniej

Mniej

Mniej

Mniej

Wężojad nikobarski (Spilornis klossi) – gatunek średniej wielkości ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae). Jest endemiczny dla położonych na Oceanie Indyjskim wysp południowej części archipelagu Nikobarów: Wielki Nikobar, Mały Nikobar i Menchal. Mniej

Mniej

Mniej

Mniej

Mniej

Mniej

Mniej