Krótkonos wielkoogonowy (Isoodon auratus) – gatunek ssaka, torbacza z rodziny jamrajowatych (Peramelidae).
Torbacz osiąga 40 cm długości głowy i tułowia oraz 15 cm długości ogona, przy czym samce mierzą o 5-7 cm więcej od samic. Masa ciała wynosi około 1,2 kg, przy czym samce mogą być o pół kg cięższe od samic.
Ciało zwierzęcia pokrywa sierść, na grzbiecie zabarwiona jasnobrązowo z ciemniejszymi plamkami, na brzuchu natomiast na biało. Uszy są krótki i zaokrąglone, nos również krótki. Krótkonos wielkoogonowy jest poliprotodontyczny, a więc ma liczne siekacze. W szczęce znajduje się ich pięć par.
Drugi i trzeci palec stopy są zrośnięte (syndaktylia).
Gruczoły zapachowe znajdują się na uszach, marsupium i kloace.
Krótkonos wielkoogonowy występuje w Australii, na wybrzeżach północnych i wschodnich, a także na Papui-Nowej Gwinei i innych wyspach w pobliżu Australii. Zamieszkuje tereny leżące od poziomu morza do wysokości 1200 m.
Podczas pory suchej zwierzę to zasiedla miejsca porośnięte gęstą roślinnością: trawami, krzewami, drzewami niewielkich rozmiarów. Natomiast w porze deszczowej zasiedla otwarte łąki. Tak więc zasiedla lasy, sawanny i tereny porosłe krzewami bądź trawą. Spotyka się go także w podmiejskich ogrodach.
Krótkonos wielkoogonowy wiedzie samotny tryb życia. Wykazuje terytorializm. Sporządza sobie kryjówki w postaci kopców budowanych z siana i gałązek. Trudno je wypatrzeć i nie przenika do środka woda.
Po krótkiej ciąży trwającej 12,5 dnia (najkrócej wśród ssaków) samica rodzi zwykle od 2 do 4 młodych, niekiedy tylko jedno, a niekiedy aż 7. W jednym roku potrafi rodzić kilka razy.
Zwierzę klasyfikowane jest jako gatunek najmniejszej troski. Liczebność populacji jest stabilna, a zwierzę występuje pospolicie, mimo że obszar dostępnych siedlisk zmniejsza się. Krótkonos dobrze radzi sobie w środowiskach zmodyfikowanych przez człowieka. W Papui-Nowej Gwinei nadmiernie poluje się nań dla mięsa, zwłaszcza w okolicy Port Moresby, przedstawiciele populacji z Transfly są po odłowie sprzedawani do Indonezyjskiej części wyspy również na mięso. Polują na niego także psy. W Queensland spotyka się też z ograniczaniem dostępnych mu siedlisk poprzez rozwój rolnictwa, w tym wypasu zwierząt. Zagrażają mu również pożary.
Zasięg występowania zwierzęcia obejmuje kilka obszarów chronionych.
