Zbójca
1 gatunek
Zbójca (Ocypus) – rodzaj chrząszczy z rodziny kusakowatych i podrodziny kusaków.
Rodzaj ten został wprowadzony w 1819 roku przez Williama Elforda Leacha.
Chrząszcze o wydłużonym ciele. Głowę mają średnią lub dużą, w zarysie czworokątną lub zaokrągloną, zaopatrzoną w przesunięte nieco na jej grzbietową stronę oczy oraz krótkie, krępe czułki. Aparat gębowy ma dwupłatową wskutek głębokiego wykrojenia wargę górną, krępe, dość krótkie i słabo zakrzywione żuwaczki z zębami na wewnętrznych krawędziach oraz głaszczki szczękowe o ostatnim członie szerszym niż poprzedni, spłaszczonym, o bokach równoległych lub rozszerzonym ku szczytowi. Przedtułów cechuje się zwykle brakiem epimer oraz w widoku od góry widoczną na całej długości jako ostra listewka krawędzią górną epipleury przedplecza, połączoną pod ostrym kątem z krawędzią dolną. Śródpiersie ma wąski i sięgający co najwyżej do połowy bioder wyrostek międzybiodrowy. Przednia para odnóży ma u obu płci silnie rozszerzone stopy, a środkowa i tylna uzbrojone w kolce golenie.
Kusaki te zasiedlają lasy i tereny otwarte. Bytują w ściółce, glebie, pod kamieniami i w gnijących szczątkach roślin. Żerują na różnych bezkręgowcach, w tym ślimakach.
Przedstawiciele rodzaju występują w krainach: palearktycznej, nearktycznej i orientalnej. W Polsce stwierdzono 12 gatunków (zobacz też: kusakowate Polski)
Należy tu około 150 opisanych gatunków:.mw-parser-output.uklad-wielokolumnowy dl,.mw-parser-output.uklad-wielokolumnowy ol,.mw-parser-output.uklad-wielokolumnowy ul{margin-top:0}.mw-parser-output.uklad-wielokolumnowy.uklad-nieprzenosny>div,.mw-parser-output.uklad-wielokolumnowy.uklad-nieprzenosny li{break-inside:avoid}
Zbójca (Ocypus) – rodzaj chrząszczy z rodziny kusakowatych i podrodziny kusaków.
Rodzaj ten został wprowadzony w 1819 roku przez Williama Elforda Leacha.
Chrząszcze o wydłużonym ciele. Głowę mają średnią lub dużą, w zarysie czworokątną lub zaokrągloną, zaopatrzoną w przesunięte nieco na jej grzbietową stronę oczy oraz krótkie, krępe czułki. Aparat gębowy ma dwupłatową wskutek głębokiego wykrojenia wargę górną, krępe, dość krótkie i słabo zakrzywione żuwaczki z zębami na wewnętrznych krawędziach oraz głaszczki szczękowe o ostatnim członie szerszym niż poprzedni, spłaszczonym, o bokach równoległych lub rozszerzonym ku szczytowi. Przedtułów cechuje się zwykle brakiem epimer oraz w widoku od góry widoczną na całej długości jako ostra listewka krawędzią górną epipleury przedplecza, połączoną pod ostrym kątem z krawędzią dolną. Śródpiersie ma wąski i sięgający co najwyżej do połowy bioder wyrostek międzybiodrowy. Przednia para odnóży ma u obu płci silnie rozszerzone stopy, a środkowa i tylna uzbrojone w kolce golenie.
Kusaki te zasiedlają lasy i tereny otwarte. Bytują w ściółce, glebie, pod kamieniami i w gnijących szczątkach roślin. Żerują na różnych bezkręgowcach, w tym ślimakach.
Przedstawiciele rodzaju występują w krainach: palearktycznej, nearktycznej i orientalnej. W Polsce stwierdzono 12 gatunków (zobacz też: kusakowate Polski)
Należy tu około 150 opisanych gatunków:.mw-parser-output.uklad-wielokolumnowy dl,.mw-parser-output.uklad-wielokolumnowy ol,.mw-parser-output.uklad-wielokolumnowy ul{margin-top:0}.mw-parser-output.uklad-wielokolumnowy.uklad-nieprzenosny>div,.mw-parser-output.uklad-wielokolumnowy.uklad-nieprzenosny li{break-inside:avoid}