Polypterus
12 gatunek
Polypterus – rodzaj słodkowodnych ryb z rodziny wielopłetwcowatych (Polypteridae). W języku polskim nazywane są wielopłetwcami albo miastugami. Mniejsze gatunki są przedmiotem handlu dla potrzeb akwarystyki, a większe poławia się jako ryby konsumpcyjne.
Nazwy: naukowa Polypterus i zwyczajowa wielopłetwce nawiązują do charakterystycznej dla tego rodzaju ryb budowy płetwy grzbietowej. Składa się na nią kilkanaście samodzielnych płetewek, z których każda zawiera mocny kolec. Do kolca przyczepiony jest jeden lub kilka miękkich promieni. Płetwa ogonowa jest pozornie symetryczna. Blisko niej osadzona jest płetwa odbytowa. Płetwy brzuszne są znacznie przesunięte ku tyłowi ciała. Jedynym gatunkiem o podobnej budowie płetwy grzbietowej jest zaliczany do tej samej rodziny, ale odróżniający się brakiem płetw brzusznych trzcinnik (Erpetoichthys calabaricus).
Miastugi występują w rzekach i jeziorach tropikalnej Afryki, zwykle w głębokich wodach, nad mulistym dnem. Ich pęcherz pławny jest podzielony na komory, które pełnią funkcję dodatkowego narządu oddechowego. Przy niedoborze tlenu ryby te podpływają ku powierzchni i oddychają powietrzem atmosferycznym, jednak – w odróżnieniu od dwudysznych – nie mogą żyć bez wody.
Wielopłetwce są rybami drapieżnymi. Dorosłe osobniki żywią się zazwyczaj rybami. Zjadają też żaby i bezkręgowce. Żerują w nocy, są wówczas bardzo aktywne. Osiągają od 20 do 80 cm długości. Płetwa odbytowa samców przystępujących do tarła znacznie się powiększa. Ikra zielonkawo zabarwiona, o średnicy 2–5 mm. Larwy mają skrzela zewnętrzne, a ich płetwa ogonowa jest typu heterocerkalnego.
Polypterus – rodzaj słodkowodnych ryb z rodziny wielopłetwcowatych (Polypteridae). W języku polskim nazywane są wielopłetwcami albo miastugami. Mniejsze gatunki są przedmiotem handlu dla potrzeb akwarystyki, a większe poławia się jako ryby konsumpcyjne.
Nazwy: naukowa Polypterus i zwyczajowa wielopłetwce nawiązują do charakterystycznej dla tego rodzaju ryb budowy płetwy grzbietowej. Składa się na nią kilkanaście samodzielnych płetewek, z których każda zawiera mocny kolec. Do kolca przyczepiony jest jeden lub kilka miękkich promieni. Płetwa ogonowa jest pozornie symetryczna. Blisko niej osadzona jest płetwa odbytowa. Płetwy brzuszne są znacznie przesunięte ku tyłowi ciała. Jedynym gatunkiem o podobnej budowie płetwy grzbietowej jest zaliczany do tej samej rodziny, ale odróżniający się brakiem płetw brzusznych trzcinnik (Erpetoichthys calabaricus).
Miastugi występują w rzekach i jeziorach tropikalnej Afryki, zwykle w głębokich wodach, nad mulistym dnem. Ich pęcherz pławny jest podzielony na komory, które pełnią funkcję dodatkowego narządu oddechowego. Przy niedoborze tlenu ryby te podpływają ku powierzchni i oddychają powietrzem atmosferycznym, jednak – w odróżnieniu od dwudysznych – nie mogą żyć bez wody.
Wielopłetwce są rybami drapieżnymi. Dorosłe osobniki żywią się zazwyczaj rybami. Zjadają też żaby i bezkręgowce. Żerują w nocy, są wówczas bardzo aktywne. Osiągają od 20 do 80 cm długości. Płetwa odbytowa samców przystępujących do tarła znacznie się powiększa. Ikra zielonkawo zabarwiona, o średnicy 2–5 mm. Larwy mają skrzela zewnętrzne, a ich płetwa ogonowa jest typu heterocerkalnego.
