Kangur rdzawoszyi, walabia Bennetta, kangur Bennetta (Notamacropus rufogriseus) – gatunek ssaka z podrodziny kangurów (Macropodinae) w obrębie rodziny kangurowatych (Macropodidae). We wcześniejszej polskiej literaturze zoologicznej gatunek był oznaczany nazwą zwyczajową „walabia Benetta” lub „kangur benetta”. Jednak w wydanej w 2015 roku przez Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk publikacji „Polskie nazewnictwo ssaków świata” gatunkowi nadano nazwę kangur rdzawoszyi.
Długość ciała (bez ogona) samic 65,9–74,1 cm, samców 71,2–92,3 cm, długość ogona samic 62,3–77,8 cm, samców 69,1–86,2 cm; masa ciała samic 11–15,5 kg, samców 15–26,8 kg dla podgatunku rufogriseus; długość ciała (bez ogona) samic 70,8–83,7 cm, samców 77–88,8 cm, długość ogona samic 66,4–79 cm, samców 70,3–87,6 cm; masa ciała samic 12–15,5 kg, samców 15–23,7 kg dla podgatunku banksianus.
Kangur rdzawoszyi występuje w zależności od podgatunku:
Ssak roślinożerny żyjący samotnie lub tworzący stada. Młode wielkości orzecha wędruje po porodzie do torby lęgowej matki, gdzie rozwija się jeszcze przez osiem miesięcy. Kangury rdzawoszyje występują na terenach przybrzeżnych wschodniej Australii i Tasmanii. Są aktywne nocą, nad ranem lub późnym popołudniem. Żywią się głównie liśćmi i trawą. Są poławiane dla mięsa i futra, a w pobliżu farm hodowlanych są tępione jako szkodniki.
Kangury rdzawoszyje zbiegłe z niewoli tworzą trwałą populację w Wielkiej Brytanii. Przed 1945 stado kangurów rdzawoszyich hodowano też we Francji i w Sudetach celem aklimatyzacji.