Dzikan rzeczny, świnia rzeczna
Dzikan rzeczny, świnia rzeczna (Potamochoerus porcus) – gatunek ssaków parzystokopytnych z rodziny świniowatych.
No
NocneNocny tryb życia – pojęcie określające zachowanie zwierząt, które śpią w ciągu dnia, zaś okresem ich największej aktywności jest noc. P...
Ws
WszystkożerneWszystkożerność – sposób odżywiania się polegający na braku specjalizacji pokarmowej i – w konsekwencji – odżywianiu się różnorodnym pok...
Pa
PadlinożercyPadlinożercy, nekrofagi, trupojady – organizmy cudzożywne wyspecjalizowane w odżywianiu się padliną. Do padlinożerców zaliczają się np. gr...
Lą
LądoweZw
Zwierzęta pasące sięWypas – wyprowadzanie i pilnowanie grupy zwierząt na pastwiskach, co jest ściśle związane z gospodarką pasterską. W Beskidach wypasano najcze...
Zw
Zwierzęta przeglądająceŻy
ŻyworodneŻyworodność, żyworództwo, wiwiparia – rodzaj reprodukcji polegający na tym, że komórki jajowe zapładniane są w obrębie dróg rodnych sami...
Zw
Zwierzęta monogamiiMonogamia – najbardziej rozpowszechniony typ związku małżeńskiego, w którym jedna osoba związana jest trwale z jednym partnerem. Monogamicznos...
Sp
SpołeczneNi
Nie migrująceR
zacznij od...Długość głowy i ciała wynosi około 1-1,5 m, natomiast ogona - między 30 cm i 40 cm. Osobniki dorosłe osiągają od 0,5 m do 0,9 m wysokości w kłębie. Waga dorosłych świń waha się w granicach 46-130 kg. Noworodki ważą mniej niż 1 kg. Zarówno samce, jak i samice posiadają dwie pary kłów: średnia długość górnych wynosi 76 mm, a dolnych - 180 mm. Cechą charakterystyczną świń rzecznych są długie kosmyki sierści na końcach uszu.
Poszczególne podgatunki świń rzecznych różnią się od siebie umaszczeniem. Osobniki zamieszkujące zachodnioafrykański busz są zazwyczaj czerwonawe z białym paskiem biegnącym wzdłuż kręgosłupa. W południowej i wschodniej części ich zasięgu, najczęściej umaszczenie przybiera odcienie czerwieni, brązu i czerni. Większość podgatunków dzieli charakterystyczną cechę, jaką jest biała "maska" na łbie. U niektórych podgatunków umaszczenie może ciemnieć z wiekiem.
Dzikany rzeczne występują w środkowej i zachodniej Afryce, a także na Madagaskarze. Zamieszkują lasy, zarośla sawanny, bagna oraz stepy. Często można je spotkać także w okolicach ludzkich osad.
Dzikany rzeczne są zwierzętami społecznymi. Większość żyje w małych grupach (liczących sobie od 3 do 11 osobników) pod przewodnictwem jednego dominującego samca. Dzikany znaczą swoje ścieżki przy pomocy kłów, a także kopyt i wydzieliny gruczołów szyjnych. Dzikany są najbardziej aktywne nocą, a dni spędzają w norach.
Samce walczą między sobą zderzając się łbami, dźgając się nawzajem kłami i smagając ogonami.
Dzikany rzeczne są wszystkożerne. Żywią się korzonkami, owocami, nasionami, roślinami wodnymi, orzechami, trawami, grzybami, owadami, jajami ptaków, ślimakami, małymi gadami oraz padliną. Ich przysmakiem są nasiona drzewa gatunku Balanites wilsoniana, których poszukują w odchodach słoni.
Dzikany rzeczne osiągają dojrzałość płciową w wieku trzech lat. Samice wydają na świat młode raz do roku. Okres rozrodczy trwa od września do kwietnia. Lochy budują z traw duże gniazda o szerokości około 3 metrów i głębokości około 1 metra.
Ciąża trwa około 120–127 dni i kończy się przyjściem na świat od jednego do sześciu młodych. Najczęściej jednak miot liczy sobie cztery osobniki. Młode ważą od 650 g do 900 g. Zarówno matka, jak i ojciec opiekują się potomstwem.
Głównym drapieżnikiem dzikanów rzecznych jest lampart, jednak dzięki redukcji populacji tych kotów, populacja Potamochoerus porcus znacznie się rozrosła w ostatnich latach. W chwili obecnej, największym zagrożeniem dla tego gatunku są polowania organizowane ze względu na jego negatywny wpływ na agrokulturę.
