Ślepucha robakowata (Xerotyphlops vermicularis) − bardzo mały wąż z rodziny ślepuchowatych, przypominający dużą, błyszczącą dżdżownicę, zamieszkujący południowo - zachodnią Azję, Egipt i Bałkany.
Robakowate, błyszczące, okrągłe w przekroju ciało tego węża i nie odróżniająca się od tułowia głowa, przywodzą na myśl dżdżownicę, oczy - w postaci ciemnych plamek przykrytych łuskami - są ledwie widoczne. Barwa różowawa, łuski błyszczące, gładkie, zaokrąglone. Otwór gębowy w dolnej części głowy, brzuch i boki ciała nieco jaśniejsze niż grzbiet. Długość maksymalnie do 35 cm, szerokość ciała nie przekracza 5 - 6 mm.
W Europie ślepucha robakowata spotykana jest wyłącznie w Grecji (w tym na wyspach Morza Egejskiego), oraz w Albanii i południowej Bułgarii. Zamieszkiwany przez nią areał sięga jednak znacznie dalej na wschód i południowy - wschód: występuje w północno - wschodnim Egipcie, oraz w południowo - zachodniej Azji, od Libanu i Izraela po Gruzję i Rosję. Występuje na terenach otwartych, suchych i dobrze nasłonecznionych, porośniętych skąpą roślinnością, a także w wilgotniejszych położeniach górskich. Często spotykana w norach i mrowiskach.
Jak większość ślepuchowatych prowadzi bardzo skryty tryb życia, niezmiernie trudno ją spotkać, większą część życia spędza pod ziemią. Jej pożywienie stanowią wyłącznie drobne bezkręgowce, głównie niewielkie owady i pierścienice. Jest łagodnym, zupełnie bezbronnym zwierzęciem, kolec na końcu ogona, który służy w rzeczywistości jako podpora podczas kopania, bywa brany przez ignorantów za niebezpieczną broń, służącą rzekomo do wstrzykiwania jadu.
Jak większość węży z tej grupy, nie wykazuje dymorfizmu płciowego. Po kopulacji, do której dochodzi w kwietniu lub maju, samica wykupuje niewielkie norki w ziemi i składa w nich 6 - 8 jaj, wielkości około centymetra.
