De fitzroyschildpad (Rheodytes leukops) is een schildpad uit de familie slangenhalsschildpadden (Chelidae), en is de enige soort uit het geslacht Rheodytes. De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door John Cann en John Leggler in 1980.
De maximale schildlengte is ongeveer 25 centimeter en de kleur is bruin tot donkerbruin met donkere vlekken. De kop en poten zijn grijs, en de iris van volwassen dieren is wit, die van juvenielen meer zilverachtig. Het schild is ovaal van vorm en wordt niet erg hoog, op het midden zit een lichte groef en de zijkanten van het schild zijn bij oudere dieren wat omhoog gekruld. Op de vrij lange nek zitten huidflapjes zodat de nek op een tak lijkt, de staart is klein, vooral bij de vrouwtjes.
De schildpad is niet vernoemd naar een bioloog, maar heeft de naam te danken aan de rivier waarlangs hij leeft, de Fitzroy van het noordoosten van Australië, alleen in het oostelijke deel van het kustgebied van de rivier in de provincie Queensland. De habitat bestaat uit stromende, zuurstofrijke wateren met een zand of grindbodem. Ondergedoken objecten als rotsen of stenen zijn een vereiste omdat de schildpad hieronder schuilt. Waarnemingen van zonnende of ademhalende schildpadden zijn zeldzaam. Dankzij het stromende, zuurstofrijke water kan het dier vrijwel altijd onder water blijven. Het voedsel bestaat uit kleine ongewervelden en zoetwatersponsen. Bedreigingen zijn verzilting en vervuiling van het leefgebied en landschapsveranderingen. De eitjes worden opgegraven en gegeten door vossen.
