Vleermuizen

Vleermuizen zijn unieke zoogdieren met hun voorpoten aangepast als vleugels en zij zijn de enige zoogdieren die in staat zijn tot echte en aanhoudende vlucht. Vleermuizen zijn beter manoeuvreerbaar dan de meeste vogels, en de snelste vleermuis, de Mexicaanse vrijstaartvleermuis, kan een grondsnelheid van 160 km/u (100 mph) halen. Door de vlucht zijn vleermuizen een van de meest verspreide groepen zoogdieren geworden . Afgezien van het noordpoolgebied, het zuidpoolgebied en een paar geïsoleerde oceanische eilanden, komen vleermuizen voor in bijna elke habitat op aarde. Vleermuisverblijfplaatsen zijn te vinden in holtes, spleten, gebladerte en zelfs door mensen gemaakte constructies, en omvatten "tenten" die de vleermuizen met bladeren bouwen. De meeste microvleermuizen zijn nachtdieren en megavleermuizen zijn typisch overdag of schemerig. Sommige vleermuizen leiden een solitair leven, terwijl andere leven in kolonies van meer dan een miljoen. Vleermuizen behoren tot de meest vocale zoogdieren en produceren oproepen om partners aan te trekken, slaappartners te vinden en hulpbronnen te verdedigen. Deze oproepen zijn doorgaans laagfrequent en kunnen lange afstanden afleggen. Wanneer ze niet vliegen, hangen vleermuizen ondersteboven aan hun voeten, een houding die bekend staat als slapen. Op de grond kunnen de meesten alleen onhandig kruipen. Vleermuizen bieden mensen enkele directe voordelen, maar ook enkele nadelen. Afhankelijk van de cultuur kunnen ze symbolisch worden geassocieerd met positieve eigenschappen, zoals bescherming tegen bepaalde ziekten of risico's, wedergeboorte of een lang leven, maar in het Westen worden vleermuizen in de volksmond geassocieerd met duisternis, boosaardigheid, hekserij, vampiers en de dood.