Morszczuk argentyński (Merluccius hubbsi) – gatunek morskiej, wędrownej ryby dorszokształtnej z rodziny morszczukowatych (Merlucciidae). Prowadzi bentopelagiczny i drapieżniczy tryb życia. Jest poławiany gospodarczo przez cały rok. Mięso ma białe, dość chude, uważa się je za smaczne.
Morszczuk argentyński charakteryzuje się lekko wysuniętą żuchwą, płetwy piersiowe dorosłych osobników są krótkie, nie sięgają okolicy odbytowej, druga płetwa grzbietowa i płetwa odbytowa są lekko wklęsłe. Ubarwienie ma srebrzyste ze złocistym grzbietem i srebrzystobiałym brzuchem.
Opis płetw: D1 12–13, D2 36–39, A 37–41, P 12–14. Liczba łusek wzdłuż linii bocznej: około 130.
Dorosłe osobniki tego gatunku osiągają maksymalnie 95 cm (100 cm) długości całkowitej (TL). W połowach pozyskuje się osobniki o przeciętnej długości 30–70 cm.
Gatunek bentopelagiczny – w ciągu dnia żeruje przy dnie, gdzie poluje głównie na ryby przydenne, a w nocy jest bardziej aktywny w wodach pelagicznych, w których dorosłe osobniki żywią się śledziowatymi, nototeniowatymi, świetlikowatymi i błękitkiem południowym, a także kałamarnicami i makrozooplanktonem (krylem i obunogami); młode ryby zjadają drobne pancerzowce.
Morszczuki argentyńskie osiągają dojrzałość płciową po 2–3 latach życia. Rozród odbywa się głównie w okresie od grudnia do lutego. Jak większość morszczuków, jest to gatunek bardzo płodny; samice składają drobną ikrę unoszoną w toni wodnej przez kropelkę tłuszczu.
W okresie rozrodu morszczuki argentyńskie odbywają wędrówki w kierunku wód przybrzeżnych, a po tarle podejmują wędrówki żerowiskowe na głębsze wody.
Południowo-zachodni Ocean Atlantycki wzdłuż wybrzeży Argentyny, Urugwaju i Brazylii, po Cieśninę Magellana i Falklandy (do około 53°S). Gatunek spotykany na głębokościach 50–800 m, dorosłe osobniki przebywają na szelfie kontynentalnym zwykle pomiędzy 100 a 200 m p.p.m.
Według stanu ze stycznia 2019 Merluccius hubbsi nie figuruje w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN).
