Gołębik duży (Leptotila jamaicensis) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny gołębiowatych (Columbidae), zamieszkujący Amerykę Środkową. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Dorosłe osobniki ważą od 117 do 190 g. Samice są podobne do samców, mają bardziej matową opalizację na tyle szyi.
Wyróżnia się cztery podgatunki Leptotila jamaicensis:
Przeważnie spotykane na ziemi w półsuchych lasach do wysokości 2000 m n.p.m. Są też pospolite w sadach i ogrodach.
Gołębiki duże żywią się nasionami, drobnymi owocami, owadami, larwami i małymi ślimakami. Żerują samotnie, w parach lub małych rodzinnych grupach na dnie lasu, ale także zjadają owoce i orzechy z drzew lub krzewów. Chętnie korzystają z karmników dla ptaków w ogrodach.
Żerowanie odbywa się zwykle na ziemi wśród ściółki leśnej lub wzdłuż krawędzi lasu.
Większość lęgów odbywa się między marcem a majem. Pary są monogamiczne. Samce w celu przyciągnięcia samic wykonują pokazy zalotów, podczas których przechylają głowę i stroszą pióra szyi i klatki piersiowej, jednocześnie delikatnie nawołując.
Gniazdo jest dość duże i zazwyczaj składa się z delikatnej platformy z gałązek, wyścielonej korzonkami, umieszczonej na gęstym, niskim drzewie lub krzewie – zwykle nie więcej niż 10 stóp (3 metry) nad ziemią. Jednak czasami gnieżdżą się na ziemi. W zniesieniu 2 białe jaja, ich inkubacja trwa około 14 dni.
IUCN nieprzerwanie od 1988 roku uznaje gołębika dużego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern). Organizacja Partners in Flight w 2019 roku szacowała, że światowa populacja mieści się w przedziale 50 000 – 499 999 dojrzałych osobników. Pomimo faktu, że populacja wydaje się maleć, nie uważa się, aby spadek ten był wystarczająco szybki, aby zbliżyć się do (>30% spadku w ciągu dziesięciu lat lub trzech pokoleń). Populacja jest bardzo duża, a zatem nie zbliża się do progów dla gatunków podatnych na zagrożenia w ramach kryterium wielkości (<10 000 dojrzałych osobników). Z tych powodów gatunek jest oceniany jako najmniejszej troski.
