Dafnia
1 gatunek
Dafnia, rozwielitka (Daphnia) – rodzaj słodkowodnych stawonogów zaliczanych do grupy wioślarek. Mają 2 pary czułków: pierwsza pełni rolę narządu czuciowego, druga stanowi główny narząd ruchu (rozwielitki poruszają się skokami) oraz 5 par odnóży tułowiowych, pełniących funkcje filtracyjne. Rozmiary ich ciała wahają się od 1 do 6 mm, samce są znacznie mniejsze od samic. Żywią się glonami, bakteriami i zawiesiną organiczną, którą odfiltrowują z wody.
Stanowią ważny składnik planktonu słodkowodnego, będącego pokarmem dla ryb i innych zwierząt wodnych. Jako filtratory odżywiające się glonami mają duże możliwości kontroli ich rozwoju, przyczyniając się do naturalnego samooczyszczania się zbiorników wodnych. Ich zdolności filtracyjne wykorzystywane są w zabiegach biomanipulacyjnych, gdy ogranicza się (lub czasowo eliminuje) populacje ryb planktonożernych w zbiorniku wodnym, pozwalając rozwijać się dużym rozwielitkom, które w krótkim czasie zdolne są doprowadzić do tego że woda staje się przezroczysta. Żywe i suszone rozwielitki wykorzystywane są przez akwarystów jako pokarm dla ryb akwariowych. Chętnie wykorzystują je naukowcy w badaniach procesów ekologicznych. Genom Daphnia pulex został zsekwencjonowany w 2011 roku.
Większość dafni to organizmy dobrze przystosowane do siedlisk niestabilnych. Jest to spowodowane krótkim cyklem życia, szeroką plastycznością fenotypową i zdolnością do wytwarzania form przetrwalnych. Krótka żywotność i heterogoniczność reprodukcji są typowymi cechami rozwielitki w szerokim spektrum siedlisk słodkowodnych, od małych tymczasowych basenów do wielkich trwałych jezior. Jednakże, w niektórych miejscach mogą być obserwowane odchylenia od tego typowego schematu życia do aseksualności lub przedłużonej żywotności.
Rozwielitki spotykane są także w wodach o dużym zasoleniu, np. gatunek Daphnia barbata występuje w okresowo wysychających pozostałościach po jeziorze Makgadikgadi (Afryka).
Dafnia, rozwielitka (Daphnia) – rodzaj słodkowodnych stawonogów zaliczanych do grupy wioślarek. Mają 2 pary czułków: pierwsza pełni rolę narządu czuciowego, druga stanowi główny narząd ruchu (rozwielitki poruszają się skokami) oraz 5 par odnóży tułowiowych, pełniących funkcje filtracyjne. Rozmiary ich ciała wahają się od 1 do 6 mm, samce są znacznie mniejsze od samic. Żywią się glonami, bakteriami i zawiesiną organiczną, którą odfiltrowują z wody.
Stanowią ważny składnik planktonu słodkowodnego, będącego pokarmem dla ryb i innych zwierząt wodnych. Jako filtratory odżywiające się glonami mają duże możliwości kontroli ich rozwoju, przyczyniając się do naturalnego samooczyszczania się zbiorników wodnych. Ich zdolności filtracyjne wykorzystywane są w zabiegach biomanipulacyjnych, gdy ogranicza się (lub czasowo eliminuje) populacje ryb planktonożernych w zbiorniku wodnym, pozwalając rozwijać się dużym rozwielitkom, które w krótkim czasie zdolne są doprowadzić do tego że woda staje się przezroczysta. Żywe i suszone rozwielitki wykorzystywane są przez akwarystów jako pokarm dla ryb akwariowych. Chętnie wykorzystują je naukowcy w badaniach procesów ekologicznych. Genom Daphnia pulex został zsekwencjonowany w 2011 roku.
Większość dafni to organizmy dobrze przystosowane do siedlisk niestabilnych. Jest to spowodowane krótkim cyklem życia, szeroką plastycznością fenotypową i zdolnością do wytwarzania form przetrwalnych. Krótka żywotność i heterogoniczność reprodukcji są typowymi cechami rozwielitki w szerokim spektrum siedlisk słodkowodnych, od małych tymczasowych basenów do wielkich trwałych jezior. Jednakże, w niektórych miejscach mogą być obserwowane odchylenia od tego typowego schematu życia do aseksualności lub przedłużonej żywotności.
Rozwielitki spotykane są także w wodach o dużym zasoleniu, np. gatunek Daphnia barbata występuje w okresowo wysychających pozostałościach po jeziorze Makgadikgadi (Afryka).
