Bruzdonos egipski (Nycteris thebaica) – gatunek ssaka z rodziny bruzdonosowatych (Nycteridae).
Długość ciała (bez ogona) 40–56 mm, długość ogona 40–63 mm, długość ucha 26–37 mm, długość tylnej stopy 8–14 mm, długość przedramienia 34–52 mm; masa ciała 6–16 g. Kariotyp okazów z południowej Afryki wynosi 2n = 42 i FNa = 78. Wywołania echolokacji są wieloharmoniczne i obejmują ostre przemiatanie częstotliwości ze szczytowymi wartościami przy 50 kHz, 73 kHz. 90 kHz i 113 kHz.
Bruzdonos egipski występuje w znacznej części Czarnej Afryki, od Senegalu na wschód do Etiopii i Somalii oraz na południe do Południowej Afryki (ale nieobecny w większości obszaru dorzecza rzeki Kongo) i na północ wzdłuż Nilu przez Sudan do Egiptu i przez Izrael i Jordanię; izolowane populacje występują w Maroku i na zachodnim wybrzeżu Arabii Saudyjskiej wzdłuż Morza Czerwonego na południe do Jemenu.
Bruzdonos egipski zjada wszelakie bezkręgowce, znalezione przez niego wśród koron drzew, ale również znajdujące się na ziemi np. skorpiony, które są ich przysmakiem.
Samice rodzą młode w styczniu lub w lutym, ale przypuszcza się, że w późniejszej porze roku również na świat samica wydaje jeszcze jedno młode.