Szmaragdolotka białodzioba (Psittacara labati) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny papugowatych (Psittacidae). Występował endemicznie na Gwadelupie, ostatni raz stwierdzony w 1750. Wymarły. Nie zachowały się żadne okazy.
Jedyny znany opis sporządził Labat w 1742:
Do wydanego w 1907 dzieła Extinct Birds Rothschilda załączona była tablica barwna autorstwa Keulemansa z rekonstrukcją wyglądu szmaragdolotki białodziobej.
IUCN uznaje szmaragdolotkę białodziobą za gatunek wymarły (EX, Extinct). Gatunek opisano w 1742. Du Tertre w 1654 i 1667 wspomniał o zielonych papugach żyjących na Gwadelupie; miały być rozmiarów sroki. James C. Greenway uznał, że opis mógł dotyczyć właśnie szmaragdolotki białodziobej. Hughes w 1750 również odnotował na Gwadelupie małe, zielone papugi (papugę określił Parakite). Hipoteza, jakoby szmaragdoltki białodziobe miały być w istocie zbiegłymi z niewoli szmaragdolotkami kubańskimi (P. euops), raczej nie jest prawdziwa, bowiem papugi te mają czerwień na skrzydłach, zaś szmaragdolotki białodziobe nie. Do wymarcia najprawdopodobniej przyczynił się odłów.
