Szponiastonóg czerwonooki, frankolin czerwonooki (Pternistis harwoodi) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae), podrodziny bażantów (Phasianinae). Bliski zagrożenia wyginięciem.
Długość ciała wynosi około 33–35 cm; znana masa ciała u jednego samca 545 g, jednej samicy – 446 g. Przybliżone (oryginalne w calach) wymiary holotypu: długość dzioba 29 mm, długość skrzydła 180 mm, długość ogona 84 mm, zaś skoku – 53 mm. Do 1978 wygląd samicy pozostawał nieznany – od roku odkrycia do 1978 zbadano tylko 3 osobniki, z czego wszystkie były samcami. Upierzeniem górnych partii ciała samiec przypomina samca P. icterorhynchus – ma wierzch ciała pokryty niewyraźnymi pasami barwy szarobrązowej. Do tego, podobnie jak szponiastonogi żółtodziobe wewnętrzne chorągiewki lotek I rzędu miejscami mają kolor rdzawy, a kolorem tła wzoru na piersi jest ochrowy (na ochrowym tle znajdują się położone niemal na środku czarne plamy), ozdobione wąskimi, czarnymi i białymi pasami. Potylicę i tył szyi porastają pióra czarne z wąskimi, białymi obrzeżeniami, dzięki czemu nadają jej łuskowaty wygląd. Pierś i boki ciała szarobrązowe. Tęczówka brązowa, dziób, naga skóra wokół oka i nogi czerwone. Samica ma bardziej brązowy wierzch i spód ciała, do tego nie ma ostróg. U ptaków dowolnej płci i wieku paskowanie wierzchu ciała jest niewyraźne, jednak u samic, w porównaniu do innych ptaków, jest mocniej zaznaczone. U samców pióra na piersi mają bardziej zaostrzone końcówki, a sam wzór w tej części ciała cechuje większa kontrastowość.
Szponiastonóg czerwonooki ma niewielki zasięg obejmujący wyżyny centralnej Etiopii i skupiony w okolicy Nilu Błękitnego i jego dopływów.
Prawdopodobnie szponiastonogi czerwonookie są poligamiczne. Okres lęgowy trwa od sierpnia do grudnia. W zniesieniu od 3 do 10 nakrapianych jaj.
IUCN od 2018 uznaje szponiastonoga czerwonookiego za gatunek bliski zagrożenia (NT – near threatened); wcześniej – od 1994 miał on status narażonego na wyginięcie (VU – vulnerable), a od 1988 uznawany był za gatunek bliski zagrożenia (NT). Zagrożeniem dla gatunku jest niszczenie środowiska – przekształcanie go w krajobraz rolniczy oraz wycinka drzew pod rozpałkę i budulec. Przykładowo, zarośla pałki są spalane, aby rolnicy mogli uzyskać miejsce na plantacje bawełny, lub wycinane, by wykorzystać pałkę jako pokrycie dachów. Ponadto szponiastonogi czerwonookie są intensywnie odławiane na mięso i łapane na sprzedaż na lokalnym rynku.
