Smużka długoogonowa (Sicista caudata) – gatunek ssaka z rodziny smużek (Sminthidae), występujący we wschodniej Azji.
Lą
LądoweŻyworodność, żyworództwo, wiwiparia – rodzaj reprodukcji polegający na tym, że komórki jajowe zapładniane są w obrębie dróg rodnych sami...
Nora – podziemna kryjówka zwierzęca, jama mająca zaspokoić elementarną potrzebę schronienia, będącą biologicznie ukształtowanym warunkiem ...
Sen zimowy – fizjologiczny stan odrętwienia organizmu objawiający się okresowym spowolnieniem procesów życiowych u niektórych zwierząt stało...
L
zacznij od...Długość ciała (bez ogona) 66,8–76,9 mm, długość ogona 99,4–118,2 mm, długość ucha samic 10–13,8 mm, długość tylnej stopy 16,7–18,8 mm; masa ciała 8,1–16,3 g.
Smużka długoogonowa występuje na Rosyjskim Dalekim Wschodzie na wyspie Sachalin, w górach Sichote-Aliń i w dorzeczu rzeki Ussuri oraz wzdłuż wybrzeża Oceanu Spokojnego w Kraju Chabarowskim i Nadmorskim (w tym na Wyspie Rosyjskiej w Zatoce Piotra Wielkiego), w północno-wschodniej Chińskiej Republice Ludowej (Heilongjiang i Jilin) oraz w północno-wschodniej Korei Północnej (północny Ryanggang i północno-zachodni Hamgyŏng Południowy).
Zamieszkuje borealne lasy iglaste na terenach górskich, lasy mieszane i siedliska stepowe. Jest aktywna głównie nocą, dzień spędza w płytkich norach. Zwierzęta te zapadają w sen zimowy na co najmniej pół roku. Żywią się głównie nasionami. W miocie przeważnie rodzi się od 4 do 5 młodych.
Współcześnie uznaje się, że brak jest wystarczających danych do wskazania kategorii zagrożenia tego gatunku. Chociaż nie jest pospolity, ma on dosyć szeroki zasięg i może kwalifikować się do gatunków najmniejszej troski. Uprzednio uznawano go za gatunek zagrożony.
