Ocelot nadrzewny, margaj (Leopardus wiedii) – gatunek drapieżnego ssaka z podrodziny kotów (Felinae) w obrębie rodziny kotowatych (Felidae).
Długość ciała (bez ogona) 42,5–72,9 cm, długość ogona 30–51,8 cm; masa ciała 2,3–4,9 kg; dorosłe samice są mniejsze i lżejsze od dorosłych samców. Sierść najczęściej żółtopomarańczowa, podłużne plamy (tworzące pręgi) wzdłuż grzbietu. Kształtna głowa, białe zabarwienia wokół oczu. Giętkie, szerokie stopy z ostrymi i długimi pazurami.
Ocelot nadrzewny występuje w Ameryce zamieszkując w zależności od podgatunku:
Zasiedla głównie tereny leśne. Aktywne w dzień i w nocy, poza okresem godowym prowadzą samotniczy tryb życia. Żywią się małymi kręgowcami, stawonogami i owocami.
Margaj zwinnie porusza się w swoim środowisku, skacząc z drzewa na drzewo szeroko rozkłada łapy. W przeciwieństwie do innych kotów schodzi z drzewa głową w dół – jak wiewiórka. Większą część życia spędza w koronach drzew. Poluje z zaskoczenia, skacząc na swoją ofiarę z góry.
W niewoli żyje do 15 lat.
Biologia rozrodu tego gatunku jest znana głównie z obserwacji zwierząt trzymanych w niewoli. Margaje osiągają dojrzałość płciową w 2-3 roku życia (samice pod koniec pierwszego roku). Po ciąży trwającej ok. 80 dni samica rodzi od jednego do trzech młodych.
Ocelot nadrzewny jest gatunkiem bliskim zagrożenia wyginięciem. Chroniony przepisami konwencji waszyngtońskiej CITES (załącznik I).