Orectolobus ornatus – gatunek rekina z rodziny brodatkowatych (Orectolobidae).
Rekin ten jest mały i krępy, osiąga 1,2 metra długości (niektóre źródła podawały, że 2,9 m, co wynikło z pomylenia z innym gatunkiem z tej rodziny). Jest koloru złotobrązowego lub piaskowego z czarnymi kreskami i plamkami. Na grzbiecie występują brunatne lub kasztanowe plamy nazywane siodełkami. Posiada płaską głowę z małymi oczami. Pod spodem głowy znajdują się brodawki, frędzelki oraz zadziory. Pięć z nich znajduje się przed tryskawkami i oczami. Są one słabo rozgałęzione. Ogon jest gruby. Ma dwie płetwy grzbietowe, piersiowe, brzuszne i jedną odbytową. Płetwa odbytowa jest duża jak ogonowa. Wszystkie płetwy mają małe kropki i plamki. Posiada długie zęby bez guzków. Na szczęce znajdują się dwa długie, ostre zęby, które przytrzymują ofiarę.
Gatunek ten stwierdzano w Indonezji, na Filipinach, w Papui-Nowej Gwinei, Australii i Japonii. Potwierdzonym zasięgiem występowania jest na razie tylko wschodnia Australia, doniesienia z innych rejonów mogą być spowodowane pomyleniem z innymi rekinami z rodziny brodatkowatych. Zasiedla rafy koralowe i skalne wybrzeża, mielizny wraz z zatokami na głębokości od 0 do 100 m. Preferuje także piaszczyste dna podobnie jak jego krewniak.
Jest to nocny, ospały drapieżnik polujący z zasadzki. Jego najczęstszą ofiarą są inne ryby, takie jak lucjany, mureny i okoniokształtne. Nie pogardzi płaszczkami, innymi, młodymi rekinami, skorupiakami i głowonogami. Dzień przesypia na płyciznach. Orectolobus ornatus jest jajożyworodny, co oznacza, że maluchy rozwijają się na początku w jajach, a potem przebywają w macicy samicy. Owa „ciąża” trwa ok. 10 miesięcy i na świat przychodzi max. 10 młodych. Młode po urodzeniu mają 20 cm, a uzyskują dojrzałość płciową, kiedy mają 80 cm. Gdy młode opuszczą organizm matki, ta nie opiekuje się nimi.
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 2015 roku uznaje Orectolobus ornatus za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern); wcześniej, od 2003 roku miał on status „bliski zagrożenia” (NT – Near Threatened). Trend liczebności populacji nie jest znany.
Głównym zagrożeniem dla tego gatunku jest rybołówstwo. Do jego potencjalnych morskich przeciwników należą duże ryby i ssaki morskie. Na rekinie tym pasożytuje tasiemiec Stragulorhynchus orectologi.
