Papilio demoleus – motyl z rodziny paziowatych, występujący w południowej Azji od Półwyspu Arabskiego, przez subkontynent indyjski, aż po Borneo i Australię. Jest prawdopodobnie najbardziej rozpowszechnionym motylem ze wszystkich paziowatych. Często jest uważany za szkodnika, z powodu jedzenia gąsienic, które niszczą plantacje cytrusów. Motyl najczęściej lata około metr nad ziemią. w poszukiwaniu nektaru może pokonywać latać wyżej.
Najczęściej P. demoleus ma skrzydła o rozpiętości od 80 do 100 mm. Górna powierzchnia skrzydeł jest czarno-biała. Skrzydła przednie są w kolorze czarnym, na ich zewnętrznej krawędzi znajduje się łańcuch żółtych plam; obok odwłoku są cztery łańcuchy małych żółtych plam oraz kilka żółtych na pozostałej części skrzydła. Spód ciała bardzo podobny do wierzchu – obok odwłoku znajdują się cztery żółte linie. Tylne skrzydła mają kolor czarny i mają faliste krawędzie, obok odwłoku są ozdobione żółtymi wzorami. Skrzydło jest zdominowane przez szeroki zespół żółtych kolorów, w tym duże wzory w kształcie oczu. Wzdłuż zewnętrznej krawędzi jest pięć żółtych plam, na końcu wewnętrznej widoczny okrągły czerwony punkt. Na spodniej stronie skrzydeł wszystkie żółte plamy są większe niż plamki na głowie. Obok tułowia żółty obszar z czarnymi liniami. W środku skrzydła są niebieskie w pomarańczowe plamy.
Głowa, tułów i odwłok są czarne mają żółty spód.
Zasięg występowania Papilio demoleus dowodzi jego zdolności przystosowania się do różnych środowisk. Można go spotkać na sawannach, polach uprawnych, w ogrodach, lasach iglastych i liściastych. Jego ulubione siedliska to brzegi strumieni i koryta rzek.
W Indiach najczęściej występuje na równinach. Występuje także na wzgórzach i półwyspach oraz do wysokości 2100 m n.p.m. w Himalajach. Jest powszechny w ogrodach miejskich. Można go również dostrzec na zalesionych obszarach.
Motyl ten często przesiaduje na ziemi, a także przelatuje z kwiatu na kwiat. Z szeroko rozpostartymi skrzydłami nieruchomieje w słońcu na trawie i innych roślinach.
W zależności od pogody i pory dnia porusza się z różnymi prędkościami.
Często gości w ogrodach. Zwykle przylatuje tam do kwiatów mniejszych roślin niż do obfitujących w kwiaty lantan. Bywa też spotykany wśród roślin uprawnych.
Podczas odpoczynku motyl zamyka skrzydła i chowa przednie pomiędzy tylne.
Rośliny, na których żerują larwy Papilio demoleus:
Samica przemieszcza się szybko z rośliny na roślinę, za każdym razem składając po jednym jaju na szczycie liścia, który przytrzymuje nieruchomo odnóżami, a po złożeniu jaja odlatuje. Jajo jest okrągłe, jasnożółtego koloru. Na wierzchołku zapłodnionych jaj pojawia się czerwona plamka.
Bardzo często spotykany. Jest to prawdopodobnie najbardziej rozpowszechniony pazikowaty na świecie.
Pięć spokrewnionych ze sobą motyli tworzy grupę rodzaju Papilio, którego gatunkiem sztandarowym jest P. demoleus Linnaeus (1758), od którego pochodzi nazwa grupy. Inne motyle spokrewnione morfologicznie to:
P. demodocus Esper występuje w Afryce Subsaharyjskiej, podczas gdy pozostałe trzy gatunki są endemiczne dla Madagaskaru.
