Kormoran mały (Microcarbo pygmaeus) – gatunek średniej wielkości ptaka wodnego z rodziny kormoranów (Phalacrocoracidae), zamieszkujący południową i południowo-wschodnią Europę oraz zachodnią i środkową Azję. Zalatuje do Polski. Nie jest zagrożony.
Długość ciała 45–55 cm, rozpiętość skrzydeł 80–90 cm; masa ciała 565–870 g. Upierzenie godowe – głowa ciemnobrązowa, ciało czarne z metalicznym zielono-czerwonym połyskiem i białymi cętkami. W upierzeniu spoczynkowym na podgardlu biała plama i brak cętek na ciele. Charakterystyczny, dłuższy niż u innych kormoranów ogon. Osobniki młodociane brązowe z wierzchu i jasne od spodu.
Kormoran mały zamieszkuje plamowo dolinę Padu, Półwysep Bałkański, Bliski Wschód (w tym Azję Mniejszą), Kaukaz, deltę Wołgi i Azję Środkową (po Tadżykistan i rejon Jeziora Aralskiego). Populacje północne zimują w południowej części zasięgu. Dawniej występował także w północnej Afryce.
Do Polski zalatuje – do 2021 roku odnotowano 199 stwierdzeń, łącznie obserwowano 440 osobników.
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody kormoran mały od 2005 roku klasyfikowany jest jako gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern); wcześniej, od 1994 roku uznawano go za gatunek bliski zagrożenia (NT – Near Threatened). W 2015 roku liczebność światowej populacji, według szacunków organizacji Wetlands International, mieściła się w przedziale 48–137 tysięcy osobników. Globalny trend liczebności populacji uznawany jest za wzrostowy.
W Polsce podlega ścisłej ochronie gatunkowej.
