De dwergaalscholver (Microcarbo pygmaeus; synoniem: Phalacrocorax pygmeus) is een vogel uit de orde van Suliformes.
De vogel wordt 45 tot 55 cm lang en weegt 565 tot 870 gram, daarmee is de dwergaalscholver ongeveer twee keer zo klein en drie keer zo licht als de (gewone) aalscholver (Phalacrocorax carbo). Het verenkleed is donker blauwgroen met een bruine kop.
Deze in kolonies broedende soort komt voor in Midden-, Oost- en Zuid-Europa en verder in Klein-Azië en het Midden-Oosten en West-Azië tot in Kazachstan, Iran, Tadzjikistan, Turkmenistan en Oezbekistan.
De vogel komt als broedvogel voor langs (zoetwater)meren, brede traag stromende rivieren, riviermondingen en drasland met geboomte of rietmoerassen in de buurt om in te nestelen en als rustplaatsen. Kan buiten de broedtijd soms ook bij brak- en zoutwater worden aangetroffen.
De vogel is dwaalgast in West-Europa, maar wordt sinds 1999 steeds vaker gezien. In Nederland zijn zeven bevestigde waarnemingen gedaan tussen 1999 en 2019. In België gaat het om vier waarnemingen sinds 1830, alle van na 2000. In juli 2021 dook de dwergaalscholver voor de achtste keer op ten zuiden van Utrecht en was hij ruim 1.5 maand lang te zien.
De grootte van de populatie werd in 2015 geschat op 48-137 duizend individuen. Men veronderstelt dat de soort in aantal vooruit gaat. Om deze redenen staat de dwergaalscholver niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.
