Syczek kraterowy (Otus jolandae) – gatunek nowo odkrytego ptaka z rodziny puszczykowatych (Strigidae). Jest endemiczny dla indonezyjskiej wyspy Lombok. Pierwszy odkryty gatunek, którego zasięg występowania ogranicza się jedynie do tej wyspy.
Syczek kraterowy podobny jest do syczka moluckiego. Długość skrzydła wynosi 148–157 mm, ogona 73–75 mm, a dzioba 21–23 mm. Broda i gardło białe, pokryte brązowymi paskami, podobnie jak czoło. Wierzch głowy i pokrywy uszne mają oliwkowy odcień. Od dzioba do wierzchu głowy biegnie brązowy pas. Tęczówki złote. Wierzch ciała ochrowy, brzuch biały w cynamonowe pasy. Nogi są opierzone po nasady palców.
Nagrania głosów pochodzą z centralnej, północnej i zachodniej części wyspy Lombok (Indonezja): z regionu Senggigi (zachodnia część wyspy) z 22–27 sierpnia 2011, na południowo-zachodnim zboczu wulkanu Rinjani 7 września 2003 oraz 3 i 4 września 2003, niedaleko miejscowości Senaru 28–30 sierpnia 2008 oraz 27 sierpnia 2008. Występuje w lasach na wysokości 25–1350 m n.p.m.
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 2014 roku uznaje syczka kraterowego za gatunek bliski zagrożenia (NT – Near Threatened). Liczebność populacji wstępnie szacowana jest na 2500–9999 dorosłych osobników. Trend liczebności populacji uznawany jest za stabilny.
