Ostrodziób (Oxyruncus cristatus) – gatunek małego ptaka z rodziny ostrodziobów (Oxyruncidae), której jest jedynym przedstawicielem. Występuje plamowo w Ameryce Centralnej i Południowej – od Kostaryki do południowo-wschodniej Brazylii i skrajnie północno-wschodniej Argentyny.

Lą

Lądowe

Nie migrujące

zacznij od...

Wygląd

Długość ciała 17 cm. Ma ostro zakończony dziób, pomarańczowoczerwoną tęczówkę, czerwonawy grzbiet i żółty, czarno plamkowany spód ciała.

Dystrybucja

Geografia

Kontynenty

Ameryka Południowa, Ameryka Północna

Kraje

Kostaryka, Panama, Ekwador, Argentyna, Boliwia, Brazylia, Kolumbia, Gujana, Paragwaj, Peru, Surinam, Wenezuela

Regiony

Gujana Francuska

Strefy biogeograficzne

Kraina neotropikalna

Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) wyróżnia cztery podgatunki Oxyruncus cristatus:

O. c. frater (P. L. Sclater & Salvin, 1868) – Kostaryka i zachodnia Panama
O. c. brooksi Bangs & Barbour, 1922 – wschodnia Panama
O. c. hypoglaucus (Salvin & Godman, 1883) – południowo-wschodnia Wenezuela, region Gujana, północno-wschodnia i północno-środkowa Brazylia. Obejmuje populację, którą proponowano wydzielić do podgatunku tocantinsi.
O. c. cristatus Swainson, 1821 – południowo-wschodnia Brazylia, wschodni Paragwaj i skrajnie północno-wschodnia Argentyna

Biom

Las

Ostrodziób

Cephas

Attribution-ShareAlike License

Nawyki i styl życia

Jego środowiskiem jest piętro koron drzew lasów tropikalnych. Żywi się owocami i małymi bezkręgowcami.

Styl życia

Lądowe,

Zachowanie sezonowe

Nie migrujące

Zew ptaka

Dieta i odżywianie

Nawyki godowe

Trend populacji

Nieznane

STAN LUDNOŚCI

Zwierzęta najmniejszej troski (NT)

ne dd lc nt vu en cr ew ex

Populacja

Liczba ludności

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje ostrodzioba za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność światowej populacji nie została oszacowana, choć ptak opisywany jest jako rzadki i rozmieszczony plamowo. Trend liczebności populacji jest nieznany.