De blauw-gele ara (Ara ararauna) is een papegaaiachtige uit de familie van de papegaaien van Afrika en de Nieuwe Wereld (Psittacidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd als Psittacus ararauna in 1758 gepubliceerd door Carl Linnaeus.
Da
DagdierenGr
GranivoorFr
FrugivoorEen frugivoor of fructivoor is een dier dat voornamelijk vruchten eet. Frugivoren komen veelvuldig voor in gematigde streken, maar aangezien de mee...
Pl
Plantenetende dierenEen herbivoor, fytofaag of planteneter is een organisme dat zich uitsluitend met plantaardig voedsel voedt. Dit in tegenstelling tot carnivoren, di...
Bo
BoombewonendeAl
Altrische dierenTe
TerrestrischeEi
EierleggendOviparie is het verschijnsel dat dieren zich voortplanten door middel van het leggen van eieren. Anders dan bij vivipare (levendbarende) dieren ont...
Mo
Monogame dierenMonogamie is het aangaan van een relatie met één partner.Wanneer iemand meerdere malen achtereenvolgens één partner tegelijkertijd heeft, wordt...
So
Sociale dierenSa
SamenscholendeGe
Geen migrantB
begint metBlauw-gele ara's worden ongeveer 80-90 centimeter lang en wegen tot 900-1300 gram. Kenmerkend is hun kleurrijke verenkleed met blauw en olijfgele vleugels en staart en een groene tip op de kop van de ara. De keel en borst is olijfgeel gekleurd. Hun snavel is zwart en zeer krachtig en in staat om grote noten te kraken. De irissen van de ogen zijn lichtgeel. De huid rondom de ogen en de snavel is naakt en wit van kleur. Bij opgewonden of gestreste vogels kan dit echter rossig van kleur zijn. Op de naakte huid zijn kleine donkere lijntjes te zien die worden veroorzaakt door korte stoppelige zwarte veertjes. Deze veerlijntjes komen samen bij de neus en keel. De krachtige poten zijn donkergrijs. Tussen het mannetje en het vrouwtje, ook pop genoemd, bestaat nauwelijks seksuele dimorfie. Het mannetje is vaak iets forser in zijn bouw en heeft meestal een iets bredere snavel.
Deze ara soort komt voor in Bolivia, Colombia, Brazilië, Ecuador, Frans Guyana, Guyana, Panama, Paraguay, Peru, Suriname en Venezuela. Voorheen kwam de vogel ook voor op het eiland Trinidad. Hier is hij nu echter uitgestorven. Op het eiland Puerto Rico is het dier uitgezet. Het leefgebied bestaat uit zowel droge als vochtige tropische en subtropische wouden. Ook wordt hij aangetroffen op de savannes. Het eenvoudigst zijn de dieren te vinden in de nabijheid van water. Van zeeniveau tot op hoogtes van ongeveer 500 m boven de zeespiegel. Hij houdt zich voornamelijk op in de boomtoppen.
Op het menu van deze vogel staan diverse soorten fruit, noten zoals de amandel en palmnoten, jonge knoppen van planten en bomen, zaden, boomschors en nectar. Ook tijdens het eten zit het dier meestal in de toppen van de bomen, veelal in paartjes of groepjes. De krachtige snavel wordt gebruikt om harde noten te kraken. Hierbij houdt het dier de noot vast in zijn poot. Bij de rivieroevers worden de dieren soms gezien terwijl ze klei eten. Enerzijds zorgt de klei voor extra mineralen, anderzijds helpt klei bij het neutraliseren van gifstoffen in de zaden die ze eten.
Mannetjes en vrouwtjes vormen een koppel voor het leven. De papegaaien nestelen in boomholtes. Het broedseizoen ligt tussen de maanden december tot en met mei, afhankelijk van de aard van het leefgebied. In Colombia broeden de vogels relatief vroeg. In de maanden december tot februari. In Suriname in februari en maart. Het vrouwtje legt in de meeste gevallen 2 tot 3 eitjes. Deze eitjes worden alleen door het vrouwtje uitgebroed. Na 28 dagen komen de jongen uit. Na ongeveer 4 weken openen de jongen de ogen. Na 25 dagen krijgen de jongen hun eerste veren. Het verenkleed is na 80 dagen compleet. Na 90 dagen verlaten ze voor het eerst het nest. Het mannetje zorgt voor voedsel voor het vrouwtje en de jongen. Nadat de jongen het nest hebben verlaten worden de jongen door beide ouders nog ongeveer een maand bijgevoerd. Na 5 jaar zijn de dieren geslachtsrijp. De dieren kunnen makkelijk een leeftijd van 50 tot 60 jaar behalen in het wild en in gevangenschap zelfs tot meer dan 80 jaar.
Deze ara soort heeft een zeer groot verspreidingsgebied en daardoor is de kans op de status kwetsbaar (voor uitsterven) niet zo groot. De grootte van de wereldpopulatie is niet gekwantificeerd. Het is een niet zo algemene vogel in het wild. De blauw-gele ara gaat in aantal achteruit. Echter, het tempo ligt onder de 30% in tien jaar (minder dan 3,5% per jaar). Om deze redenen staat deze ara als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN. De soort is opgenomen in bijlage II van de overeenkomst inzake de internationale handel in bedreigde wilde diersoorten, waardoor aan de handel beperkingen zijn gesteld.