De galápagosbuizerd (Buteo galapagoensis) is een middelgrote roofvogel uit het geslacht buizerds en de onderfamilie van de buizerdachtigen. De vogel werd in 1837 door John Gould geldig beschreven als Polyborus galapagoensis aan de hand van door Charles Darwin verzameld materiaal tijdens zijn reis met de Beagle. Het is een kwetsbare, endemische soort buizerd van de Galapagoseilanden.
Da
DagdierenVl
Vleesetende dierenEen carnivoor of vleeseter is in de ecologie een willekeurig organisme dat uitsluitend dierlijk weefsel als voedsel gebruikt. Dit weefsel kan zowel...
Aa
AaseterEen aaseter is een dier dat leeft van dierlijke resten, en niet zelf op voedsel jaagt. Aaseters kunnen groot of klein zijn. Veel insecten zijn bijv...
Bo
BoombewonendeTo
Top roofdierenZw
ZweefvogelsAl
Altrische dierenTe
TerrestrischeEi
EierleggendOviparie is het verschijnsel dat dieren zich voortplanten door middel van het leggen van eieren. Anders dan bij vivipare (levendbarende) dieren ont...
Te
TerritoriaalEen territorium of revier is bij dieren een tegen soortgenoten verdedigd leefgebied, hetzij door een individu, hetzij door een sociale groep. Het i...
Zw
ZweefvogelsPo
PolyandrieSo
Sociale dierenGe
Geen migrantG
begint metDe vogel is 45 tot 56 cm lang en heeft een spanwijdte van 116 tot 140 cm. Qua formaat is de vogel vergelijkbaar met de gewone buizerd. De volwassen vogel is overwegend roetkleurig bruin, op de flanken en de buik meer roodbruin. De poten en de washuid om de snavel zijn geel. Mannetje en vrouwtje verschillen alleen in grootte, het vrouwtje is tot wel 19% groter. Opvallend is de lichtgrijze staart met smalle donkere dwarsbanden. Onvolwassen vogels zijn ook donker maar met lichte stippels en vlekken en van onder roodbruin met donkerbruine vlekken, ook op de staart.
Vroeger kwam deze buizerd waarschijnlijk op alle eilanden voor. In de jaren 1970 was de vogel al op vijf eilanden uitgestorven en komt dan voor op Santiago, Española, Isabela, Fernandina, Pinta, Marchena, Pinzon en Santa Fe. Het leefgebied bestaat uit diverse landschapstypen zoals zeekusten, kale lavavlakten, terrein met rotsen en struikgewas, rondom heuveltoppen en in loofbos..
Deze vogels naderen hun prooi vaak in een lange glijvlucht en overrompelen hem dan. Soms staan ze een poosje te "bidden". Hun voedsel bestaat uit kleine zoogdieren, vogels, reptielen en insecten.
De vogel broedt in monogame paren of in groepen waarbij een vrouwtje meerdere mannetjes heeft (polyandrie). Het vrouwtje legt 1 tot 3 eieren, meestal brengt een groep maar één jong groot dat uitvliegt.
De galápagosbuizerd heeft een beperkt verspreidingsgebied en daardoor is de kans op uitsterven aanwezig. De grootte van de populatie werd in 2007 door BirdLife International geschat op 400 tot 700 volwassen individuen en de populatie-aantallen nemen af. Vroeger werd de vogel vervolgd door de bewoners. Nu vermoedt men dat de populatie vooral kwetsbaar is door verarming in de genetische diversiteit, de concurrentie met ingevoerde roofdieren zoals huiskatten en vreemd genoeg heeft ook de succesvolle verwijdering van geiten een nadelig effect op de leefgebieden voor onvolwassen buizerds, die in vrij kale landschappen verblijven. Om deze redenen staat deze soort als kwetsbaar op de Rode Lijst van de IUCN.
