De Mexicaanse wolf (Canis lupus baileyi) is een ondersoort van de wolf (Canis lupus). De wetenschappelijke naam Canis lupus baileyi is ontleend aan zijn voornaamste bestrijder, Vernon Bailey. De Mexicaanse wolf is de meest bedreigde wolf ter wereld.
De Mexicaanse wolf is de kleinste van de Noord-Amerikaanse ondersoorten van de wolf. Volwassen wolven hebben een lengte van 1,37-1,65 m en een hoogte van 66–82 cm en een gewicht tussen de 25 en 45 kg. De Mexicaanse wolven hebben lange poten en een gestroomlijnd lichaam. Deze lichaamsbouw helpt de wolf om sneller te lopen.
Mexicaanse wolven hebben lange manen en een rijkelijk gekleurde vacht. De vachtkleur is een mengeling van zwart, wit, grijs en bruin en de staart, poten en oren worden gekenmerkt door een zwarte tint.
De Mexicaanse wolf wordt gemiddeld 15 jaar oud in gevangenschap.
De Mexicaanse wolven zijn verdreven uit hun natuurlijke habitat en leven in natuurreservaten. De wolven verkiezen de eiken- en dennenbossen, bergachtige gebieden, weiland en struikgewas.
De wolven bakenen hun territorium af door middel van te urineren met opgetilde poot. Dit is wel voorbehouden aan de dominante dieren.
Wolven zijn sociale dieren en leven vooral in groepen. De groep bestaat meestal uit een paar, een alfamannetje en een alfavrouwtje en de nazaten van het paar van dat jaar. Het alfamannetje en alfavrouwtje staan aan het hoofd van de groep. Deze hiërarchie die bij elke wolvensoort voortkomt, bepaalt wie eerst eet en wie voorrang heeft bij de voortplanting.
De Mexicaanse wolven voeden zich in het wild vooral met herten, pekari's, gaffelbokken, wapiti's en kleinere zoogdieren zoals konijnen, muizen en eekhoorns.
Alleen het alfamannetje en alfavrouwtje mogen zich voortplanten. De wolven paren in de maand februari of maart en de welpen worden in mei of april geboren. De zwangerschap bij het vrouwtje duur ongeveer 63 dagen (2 maanden) en het vrouwtje baart tussen de vier en zes welpen. Alle leden van de groep staan in voor de opvoeding van de welpen.
