De Lorentzbuidelmuis (Neophascogale lorentzii) is een buidelmuis die voorkomt in de bergen van Nieuw-Guinea. Het is de enige soort in het geslacht Neophascogale. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Fredericus Anna Jentink in 1911.
De Lorentzbuidelmuis is een middelgroot, solitair levend roofbuideldier met zeer lange klauwen, vrij kleine ogen, een witte staartpunt en een vacht met zilverkleurige vlekken. De kop-romplengte bedraagt 16,6 tot 23 cm, de staartlengte 17 tot 21,4 cm, de achtervoetlengte 33 tot 42 mm, de oorlengte 23 tot 25 mm en het gewicht 212 g (gebaseerd op respectievelijk 9, 9, 8, 5 en 1 exemplaren). Deze soort is overdag actief en leeft van insecten.
Deze soort komt voor in bergachtige gebieden van Nieuw-Guinea, van het Weyland-gebergte in het westen tot Mount Hagen in het oosten, op 1500 tot 3000 m hoogte.
