De witkopmaki (Eulemur albifrons) is een echte maki uit de familie der maki's (Lemuridae). Deze halfapen zijn endemische dieren op het eiland Madagaskar. Deze soort werd vroeger beschouwd als een ondersoort, E. fulvus albifrons van de bruine maki.
Ca
CathemeraalAl
Allesetende dierenEen omnivoor of alleseter is een dier dat zowel plantaardig als dierlijk voedsel kan eten om te overleven.Een overwegend carnivoor dier dat ten min...
Bo
BoombewonendeAl
Altrische dierenTe
TerrestrischeLe
LevendbarendViviparie of vivipariteit betekent letterlijk levendbarendheid: het verschijnsel dat de juvenielen van een levend wezen direct uit het moederorgani...
So
Sociale dierenGe
Geen migrantW
begint metBij de witkopmaki is er verschil tussen het mannetje en het vrouwtje. Het mannetje heeft een grijsbruine vacht van boven, naar onder toe geleidelijk donkerder wordend naar de staart en de poten. Het vrouwtje is roodbruin van boven en lichter van onder en heeft donkerder voeten dan het mannetje. Het mannetje heeft een opvallende lichte haardos op de wangen en een donkere snuit, bij het vrouwtje is deze haardos minder opvallend. Een volwassen witkopmaki heeft een kop-romplengte van 40 cm, een staartlengte van maximaal 50 cm en een lichaamsgewicht van 2,3 kg.
De witkopmaki leeft in vochtig bergbos en regenwouden in het Noordoosten van Madagaskar op een hoogte van bijna zeeniveau tot 1670 m daarboven.
Het is een uitgesproken bosbewoner die zowel ’s nachts als overdag actief is. Hij zoekt zijn voedsel hoog in de boomkruinen en foerageert daar op nectar, bloemen, bladeren, vruchten en insecten.
De witkopmaki leeft in familiegroepjes tot maximaal 40 individuen. Volgens schattingen leven er maximaal 15 dieren per km².
Het vrouwtje draagt haar jong bij zich eerst aan de buik na drie weken op de rug. Na 4 tot 6 maanden is het jong in staat om zelfstandig te klimmen en voedsel te zoeken.
De witkopmaki is kwetsbaar door de vernietiging van zijn leefgebied door ontbossingen door zwerflandbouw (slash-and-burn) maar ook door mijnbouwactiviteiten in zijn verspreidingsgebied. Bovendien wordt er op gejaagd voor het vlees; het is een van de meest bejaagde soorten maki's. Populaties weten nog stand te houden in de natuurreservaten van Betampona, Anjanaharibe-Zuid en Nosy Mangabe. Toezicht op jacht is daar hard nodig. Daarom staat de witkopmaki als kwetsbaar op de internationale rode lijst. Relatief veel witkopmaki's zijn aanwezig in dierentuincollecties.