Puchacz białoplamy (Bubo leucostictus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny puszczykowatych (Strigidae). Występuje w Afryce Subsaharyjskiej, nie jest zagrożony wyginięciem.
Nocny tryb życia – pojęcie określające zachowanie zwierząt, które śpią w ciągu dnia, zaś okresem ich największej aktywności jest noc. P...
Lą
LądoweJajorodność – najbardziej rozpowszechniona forma rozrodu płciowego zwierząt, polegająca na rozwoju zarodkowym w jaju wydalonym z organizmu matk...
Ni
Nie migrująceA
zacznij od...Długość ciała 40–46 cm; masa ciała samców 485–535 g, samic 525–610 g. Inne wymiary: długość skrzydła 325–330 mm, długość skoku 40–49 mm, długość ogona 190–200 mm, długość dzioba 17–18 mm. Stosunkowo mały puchacz, z relatywnie małymi stopami i krótkim dziobem. Szlara koloru ryżawego z bladymi pierścieniami, na brzegu ciemna; głowa i „uszy” ciemnobrązowe z białymi plamkami. Górne części ciała włącznie ze sterówkami brązowawe do ryżobrązowego z bladobrązowym okratowaniem, barkówki z białymi zewnętrznymi wstęgami. Ogon paskowany, z widoczną białą końcówką. Gardła białe, pierś koloru ryżobrązowego z widocznym ciemnym okratowaniem, reszta spodu ciała biała z cienkimi ryżowymi paskami i dużymi czarniawymi plamami. Skok opierzony, tęczówka jasnożółta, dziób zielonkawo-żółty. U młodych ptaków głowa i ciało białawe z wyjątkiem ryżawych plamek, kontrastujące z brązowymi skrzydłami i ogonem; upierzenie takie jak u dorosłych po 1. roku życia.
Puchacz białoplamy występuje niejednolicie od zachodniej Gwinei, Sierra Leone i Liberii, na wschód do Nigerii i Kamerunu, na południe do ujścia rzeki Kongo i północno-zachodniej Angoli oraz w północnej i wschodniej części Demokratycznej Republiki Konga.
Odzywa się niskim, przyspieszającym brzęczącym, przypominającym gdakanie „tok tok tok-ok-ok-okok”, rzadko powtarzanym; w stanie zagrożenia odzywa się głosem przypominającym kwakanie.
Lęgi puchacza białoplamego są słabo poznane; obserwowane ptaki w kondycji rozrodczej wskazują, że okres rozrodczy w Sierra Leone przypada na okres od listopada do grudnia, w Gabonie od listopada do stycznia oraz w Demokratycznej Republice Konga w marcu i od sierpnia do września; w Liberii obserwowano pisklęta w okresie od lutego do kwietnia, natomiast młode ptaki w lipcu. Buduje gniazda najwyraźniej na ziemi.
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody został zaliczony do kategorii LC (ang. Least Concern – najmniejszej troski). Globalny stan populacji nie jest znany, ale gatunek ten nie jest obserwowany zbyt często, a trend jego liczebności uznawany jest za spadkowy ze względu na utratę siedlisk. Rzadki w Sierra Leone i najwyraźniej również rzadki w Nigerii; uznawany za pospolitego w Liberii, maksymalnie 1 para na km² w jej północno-zachodniej części. Zważywszy, że ptaka tego jest łatwo przeoczyć, jest słabo poznany, a lęgi mniej lub bardziej nieudokumentowane – prawdopodobnie jest o wiele bardziej rozpowszechniony, niż sugerują to jego obserwacje.
