Samce mają zazwyczaj żółte podbrzusze, oliwkowo-zielone skrzydła i grzbiet oraz czarną głowę z żółtym lub białym (zależnie od podgatunku) podgardlem. Samice są ubarwione dużo skromniej, brązowo i beżowo. Obie płci mają czerwonobrązowe oczy. Ptaki poszczególnych podgatunków różnią się ubarwieniem i kształtem dzioba.
Dawniej wyróżniano ponad 70 podgatunków P. pectoralis, lecz większość wyodrębniono do osobnych gatunków. Autorzy wydanego w 2007 roku XII tomu Handbook of the Birds of the World wyróżniali 59 gatunków. Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) wyróżnia obecnie jedynie sześć podgatunków P. pectoralis:
Zazwyczaj przebywają w lasach. Odżywiają się jagodami, owadami, pająkami i innymi małymi stawonogami. Owady chwytają przeważnie na liściach akacji australijskiej i eukaliptusa. Samice żerują zwykle nisko na drzewach, samce – wysoko. Samce charakteryzują się bogatym śpiewem.
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje fletówkę żółtobrzuchą za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern), stosuje jednak starsze – dużo szersze ujęcie systematyczne, w którym do P. pectoralis zalicza 31 podgatunków zamieszkujących także Nową Gwineę, Indonezję, Archipelag Bismarcka czy Vanuatu. Trend liczebności populacji uznawany jest za stabilny.
