Morze Bałtyckie
62 gatunek
Morze Bałtyckie, Bałtyk – morze śródlądowe na szelfie kontynentalnym w północnej Europie. Połączone z Morzem Północnym przez Cieśniny Duńskie (Sund, Mały Bełt, Wielki Bełt), Kattegat, Skagerrak oraz Limfjorden. Za zachodnią granicę Bałtyku Właściwego przyjmuje się cieśninę Sund i próg podwodny ciągnący się na głębokości 18–20 m od przylądka Gedser (wyspa Falster) do przylądka Darsser Ort (Darss); na wschód od tej linii znajduje się akwen Bałtyku Zachodniego o powierzchni ok. 8000 km² nazywany przez Niemców także Ostsee (Morze Wschodnie); akwen ten obejmuje m.in. część wód Cieśnin Duńskich (oprócz Małego i Wielkiego Bełtu), a także mniejsze: Alsenbelt, Fehmarnbelt, Langelandsbælt. Przynależność cieśnin duńskich i Kattegatu do Morza Bałtyckiego jest różnie ujmowana, w zależności od konwencji.
Nazwa Bałtyku, znanego również jako Morze Scytyjskie, pojawia się po raz pierwszy u niemieckiego kronikarza Adama z Bremy pod koniec XI wieku. Natomiast na Mapie Morskiej (Carta Marina) wydrukowanej w Wenecji w XVI wieku jest z kolei Morzem Gockim.
Biologia
Zoogeograficznie Morze Bałtyckie tworzy oddzielną dzielnicę bałtycką. Ze względu na niskie zasolenie jest ona wyjątkowo uboga biologicznie. Dla porównania w sąsiednim Morzu Północnym biomasa jest pięciokrotnie wyższa. Niskie zasolenie stanowi barierę nie do pokonania dla bardzo wielu zwierząt. Oprócz zachodnich krańców nie występuje ani jeden gatunek szkarłupni będącej ważnym składnikiem zwierzostanu innych mórz. Całkowicie brak chitonów, walconogów, głowonogów, ramienionogów i ściśle morskich ślimaków. Mięczaki ściśle morskie są reprezentowane tylko przez sześć gatunków małżów. Bardzo skromnie reprezentowane są jamochłony, wstężnice i pierścienice. Nieliczne zwierzęta słonowodne jak omułki, małgwie, chełbia, śledzie czy dorsze żyjące w Bałtyku są o połowę mniejsze niż w Morzu Północnym. Z drugiej strony niskie zasolenie umożliwia tu życie wielu rybom słodkowodnym.
Wlewające się do Bałtyku słone wody, z powodu większej gęstości, pozostają przy dnie i są izolowane od atmosfery warstwą mniej słonych wód powierzchniowych. Z tego powodu około 1/4 dna Bałtyku jest w strefie beztlenowej, gdzie rozwijające się bakterie wydzielają siarkowodór.
Fauna Bałtyku
Fauna Bałtyku jest stosunkowo uboga.
Flora Bałtyku
Glony wielokomórkowe występują na płytkich wodach Bałtyku (do 30 m).
- rośliny naczyniowe
- włosienicznik Baudota
- wywłócznik kłosowy
- zostera morska (trawa morska)
- rdestnica przeszyta
- rdestnica grzebieniasta
- rdestnica nitkowata
- rupia morska
- zamętnica błotna
- jezierza morska
- zielenice
- ulwa sałatowa (sałata morska)
- monostroma bałtycka – endemit bałtycki
- taśma
- gałęzatka
- ramienica bałtycka
- ramienica szorstka
- ramienica kędzierzawa (rosocha morska)
- brunatnice
- morszczyn pęcherzykowaty
- morszczyn piłkowany
- strunka witkowata
- kłosek
- pilajella
- krasnorosty
- żebrowiec krwisty
- widlik
- rozróżka
- kraśnica ciemna
- rurecznica
- hildenbrandia Hildenbrandia rubra
Morze Bałtyckie, Bałtyk – morze śródlądowe na szelfie kontynentalnym w północnej Europie. Połączone z Morzem Północnym przez Cieśniny Duńskie (Sund, Mały Bełt, Wielki Bełt), Kattegat, Skagerrak oraz Limfjorden. Za zachodnią granicę Bałtyku Właściwego przyjmuje się cieśninę Sund i próg podwodny ciągnący się na głębokości 18–20 m od przylądka Gedser (wyspa Falster) do przylądka Darsser Ort (Darss); na wschód od tej linii znajduje się akwen Bałtyku Zachodniego o powierzchni ok. 8000 km² nazywany przez Niemców także Ostsee (Morze Wschodnie); akwen ten obejmuje m.in. część wód Cieśnin Duńskich (oprócz Małego i Wielkiego Bełtu), a także mniejsze: Alsenbelt, Fehmarnbelt, Langelandsbælt. Przynależność cieśnin duńskich i Kattegatu do Morza Bałtyckiego jest różnie ujmowana, w zależności od konwencji.
Nazwa Bałtyku, znanego również jako Morze Scytyjskie, pojawia się po raz pierwszy u niemieckiego kronikarza Adama z Bremy pod koniec XI wieku. Natomiast na Mapie Morskiej (Carta Marina) wydrukowanej w Wenecji w XVI wieku jest z kolei Morzem Gockim.
Biologia
Zoogeograficznie Morze Bałtyckie tworzy oddzielną dzielnicę bałtycką. Ze względu na niskie zasolenie jest ona wyjątkowo uboga biologicznie. Dla porównania w sąsiednim Morzu Północnym biomasa jest pięciokrotnie wyższa. Niskie zasolenie stanowi barierę nie do pokonania dla bardzo wielu zwierząt. Oprócz zachodnich krańców nie występuje ani jeden gatunek szkarłupni będącej ważnym składnikiem zwierzostanu innych mórz. Całkowicie brak chitonów, walconogów, głowonogów, ramienionogów i ściśle morskich ślimaków. Mięczaki ściśle morskie są reprezentowane tylko przez sześć gatunków małżów. Bardzo skromnie reprezentowane są jamochłony, wstężnice i pierścienice. Nieliczne zwierzęta słonowodne jak omułki, małgwie, chełbia, śledzie czy dorsze żyjące w Bałtyku są o połowę mniejsze niż w Morzu Północnym. Z drugiej strony niskie zasolenie umożliwia tu życie wielu rybom słodkowodnym.
Wlewające się do Bałtyku słone wody, z powodu większej gęstości, pozostają przy dnie i są izolowane od atmosfery warstwą mniej słonych wód powierzchniowych. Z tego powodu około 1/4 dna Bałtyku jest w strefie beztlenowej, gdzie rozwijające się bakterie wydzielają siarkowodór.
Fauna Bałtyku
Fauna Bałtyku jest stosunkowo uboga.
Flora Bałtyku
Glony wielokomórkowe występują na płytkich wodach Bałtyku (do 30 m).
- rośliny naczyniowe
- włosienicznik Baudota
- wywłócznik kłosowy
- zostera morska (trawa morska)
- rdestnica przeszyta
- rdestnica grzebieniasta
- rdestnica nitkowata
- rupia morska
- zamętnica błotna
- jezierza morska
- zielenice
- ulwa sałatowa (sałata morska)
- monostroma bałtycka – endemit bałtycki
- taśma
- gałęzatka
- ramienica bałtycka
- ramienica szorstka
- ramienica kędzierzawa (rosocha morska)
- brunatnice
- morszczyn pęcherzykowaty
- morszczyn piłkowany
- strunka witkowata
- kłosek
- pilajella
- krasnorosty
- żebrowiec krwisty
- widlik
- rozróżka
- kraśnica ciemna
- rurecznica
- hildenbrandia Hildenbrandia rubra
